Hallo,
Sinds jaren heb ik (vrouw, 42 jaar) een (sociale) angststoornis. Ik gebruik hiervoor sinds zes jaar antidepressiva. Hoewel ik een lage dosis gebruik (5 mg lexapro) helpt dit erg goed tegen mijn angst, ik heb eigenlijk geen last meer van angsten. Maar ik merk steeds meer dat ik begin te balen van de bijwerkingen van de medicatie. Ik voel me behoorlijk afgevlakt, ik kan nog maar weinig echt genieten van dingen of me verheugen op zaken. Dat mis ik erg. Ook voel ik me vaak suf. Maar ik functioneer wel heel goed door de medicatie (met name op mijn werk); ik heb nogal een verantwoordelijke baan. Daarnaast ben ik alleenstaande moeder , wat natuurlijk ook het nodige van me vergt). Onlangs ben ik vier weken (in de vakantie) gestopt met de medicatie. Ik voelde me eigenlijk heel goed, ik kon weer genieten en veel positieve gevoelens ervaren. Natuurlijk voelde ik ook wel weer angst/onzekerheid , maar het was hanteerbaar. Maar toen de vakantie ten einde liep ben ik toch weer begonnen met mn medicatie (op de dosering die ik altijd nam). Ik durfde het gewoon niet aan om zonder de steun van medicatie weer aan het werk te gaan/ mijn leven vol verantwoordelijkheid weer op te pakken. Maar nu baal ik meer dan ooit van de afvlakking van mijn emoties.. (ik verlang eigenlijk terug naar hoe ik me voelde in de vakantie). Ik denk er nu over om naar de huisarts te gaan om te vragen om een lagere dosering , bijv. 3 of 4 mg (in druppelvorm) lexapro. Kijken of dit minder bijwerkingen geeft en toch effectief genoeg is. Wat ik me afvraag... zijn er hier mensen die iets herkennen in mijn verhaal? Wat hebben jullie gedaan? Zijn er hier mensen die baat hadden bij een ultra lage dosis medicatie wat toch voldoende effect had ? Ik zou graag andere verhalen horen (voel me namelijk niet zo begrepen door de mensen in mijn omgeving aan wie ik dit allemaal heb verteld.. ). Alvast dank.. ! !