Ik kan het niet anders omschrijven als de hel. Elke dag is pikzwart en ellendig. Ja, ik volg therapie (heb inmiddels al drie psychologen versleten) bij de GGZ. Het is zo lastig om vol te houden en ik denk wel eens na over zelfdoding. Uiteindelijk onderneem ik niks, want iets in mij blijft vechten voor een leuk leven. Op dit moment voel ik mezelf depressief. Ik huil veel en ben enorm neerslachtig. Op zulke momenten noem ik mezelf gekscherend Debby Downer

Ik werk nu 12 uur in de week en dat is voor nu nog eventjes genoeg. Ik kan simpelweg niet meer verdragen.
Ik zou graag met lotgenoten berichten/mailen/schrijven/facebooken, net wat uitkomt:)
Super dat dit forum bestaat, ik kom er nu pas achter... Veelte laat eigenlijk haha