Lotgenoot gezocht!!

[JJ28]

Hallo, Ik ben een 27 jarige jongeman en loop al heel lang met angstklachten, mijn grootste probleem is de angst voor de angst met name in sociale situaties. Ik ben benieuwd of er wellicht mensen zijn die ook behoeft hebben aan een lotgenoot om mee te kunnen praten en om te steunen. Het lijkt me heel fijn om contact te hebben met iemand die het net als ik echt zelf ervaart en weet hoe vervelend angst is. Wees niet bang om te reageren want ik waardeer het heel erg!

Groetjes!

[Leonard]

Je verhaal is best wel herkenbaar. Ik heb een enorme om nieuwe situaties aan te gaan,en dan met name om nieuwe mensen tegen te komen en te leren kennen. Heel vervelend want het maakt m'n wereld erg klein.
Bij familie en vrienden heb ik die angst overigens niet.

[Moontje74]

Hallo !!

Voor mij ook erg herkenbaar !! Ik ben een moeder van 42 en zolang ik mij kan herinneren heb ik moeite met sociale contacten en snel bang om te falen. Ik ben wel erg sociaal en doe altijd mijn best om maar leuk gevonden te worden. Vorig jaar heb ik een jaar bij huis gezeten vanwege een burnout en angststoornis hiervoor heb ik ook therapie gehad. Toch blijft het moeilijk en zeker nu ik net een nieuwe baan heb in de zorg wil ik mezelf bewijzen en alles goed doen...daardoor vergeet ik juist sneller iets en denk dan al gauw dat mensen iets van mij vinden en word een beetje somber. Ik heb jaren in teamverband gewerkt en dat ging een poosje goed maar niet bij iedereen voelde ik mij op mijn gemak... zo gaf de een mij het gevoel dat ik mezelf kon zijn en de ander had door dat ik onzeker was en maakte daar ook gebruik van waardoor ik mij slechter ging voelen.
Ik ben op zoek naar lotgenoten en mensen die mij begrijpen !
liefs Mo

[Durk]

Hallo !!

Voor mij ook erg herkenbaar !! Ik ben een moeder van 42 en zolang ik mij kan herinneren heb ik moeite met sociale contacten en snel bang om te falen. Ik ben wel erg sociaal en doe altijd mijn best om maar leuk gevonden te worden. Vorig jaar heb ik een jaar bij huis gezeten vanwege een burnout en angststoornis hiervoor heb ik ook therapie gehad. Toch blijft het moeilijk en zeker nu ik net een nieuwe baan heb in de zorg wil ik mezelf bewijzen en alles goed doen...daardoor vergeet ik juist sneller iets en denk dan al gauw dat mensen iets van mij vinden en word een beetje somber. Ik heb jaren in teamverband gewerkt en dat ging een poosje goed maar niet bij iedereen voelde ik mij op mijn gemak... zo gaf de een mij het gevoel dat ik mezelf kon zijn en de ander had door dat ik onzeker was en maakte daar ook gebruik van waardoor ik mij slechter ging voelen.
Ik ben op zoek naar lotgenoten en mensen die mij begrijpen !
liefs Mo

Klinkt ook bijzonder herkenbaar allemaal. Had het zelf geschreven kunnen hebben.

*edit: behalve dan dat ik geen moeder ben, niet in de zorg werk en (nog net?) niet aan de burnout zit.

[kaatje26]

hoi!

Super herkenbaar. Sociale situaties met meerdere mensen drainen energie van mij. Uitgaan no way hosee! één op één gaat prima en vreemde mensen in de supermarkt ook best. Maar zodra er wat van mij verwacht wordt dan sla ik dicht en wordt heel zenuwachtig. Ik ben zelf ook jong, 26 jaar, en dan wordt er veel van je verwacht. Goede baan vinden, op jezelf wonen, veel sociaal contact, maar hoe doe je dat met een angststoornis?

groetjes, kaatje

[Moontje74]

Hoi Kaatje,

Tja hoe doe je dat met een angststoornis...gewoon doorgaan en proberen ! Mij lukt het al heel lang en ik merk dat de angst iets minder is geworden doordat ik meer kan relativeren. Maar het wisselt ook per dag hoor !
Vandaag ben ik lekker thuis en de kids zijn naar school ik voel mij ook het meest op mijn gemak in mijn huis en voel weinig spanning. Zodra ik weer onder de mensen kom is er altijd wel spanning in mijn lijf aanwezig. Ook is het dubbel..aan de ene kant ben ik graag onder de mensen(tenzij het nare negatieve mensen zijn dan klap ik dicht) en anderzijds ben ik heel graag alleen. Hier voel ik mij veilig in huis ! Mijn nieuwe baan bij een zorgboerderij bevalt mij erg goed en ik wil er ook graag mee verder alleen kan ik uren voordat ik weer aan het werk ga mij erg gespannen voelen. Ik heb ook een soort van faalangst ontwikkeld na al die jaren gewerkt te hebben. Veel meegemaakt en levenservaring opgedaan wat mij ook weer sterker heeft gemaakt. Ik was als kind al onzeker omdat het bij mij thuis niet altijd lekker ging...een ouder die veel last had van wisselende stemmingen en verslaving. Dus daar is het begonnen bij mij... niet zo gek natuurlijk dat je daardoor als kind onzeker wordt. Maar ik leef nu en niet in het verleden ! Dus pluk de dag en ik probeer van elke dag iets mooi's te maken. Ik tel mijn zegeningen en mag niet klagen maar, het is gewoon het gevoel wat diepgeworteld zit... een onrustig gevoel.
groetjes Mo

[Sam123]

Ik denk dat wij een goed gesprek kunnen hebben aangezien ik me heel erg kan inleven in jou verhaal.
Same story here namelijk.

Groet,
Sam

[Kay]

Hallo allemaal!

Sociale angst is voor mij ook een ding om nog aan te werken.
Ben benieuwd hoe jullie daar mee omgaan. Bij mij verschild het erg per persoon.
Heb vaak al moeite om met mijn buren een gesprek aan te gaan zonder mij daar angstig of ongemakkelijk te voelen. Vind dat echt heel vervelend eigenlijk. Bericht mij ook maar als iemand wilt praten en alvast bedankt!

Groetjes,

Kay

[suzanne34]

Hoi mensen,

Ik ben 34 en loop al jaren rond met angsten en eenzaamheid en zoek mensen met wie ik ervaringen kan uitwisselen en om elkaar te steunen. Je kunt me altijd berichten.

groetjes Suzanne