PTSS, piekerstoornis, depersonalisatie. Wat nu?

[Frans007]

Hey,

De afgelopen paar maanden zijn voor mij uitzonderlijk zwaar geweest, alsof ik in een totaal andere wereld ben gestapt en mijn normale leven kwijt ben. In de afgelopen paar jaar heb ik weleens geworsteld met depressieve gevoelens, maar er waren altijd positieve dingen om mij niet uit het veld te laten slaan en mij het leven te laten waarderen. Pas sinds 8 maanden geleden kregen deze depressie een hevig en chronisch karakter, met “goede dagen” als een zeldzame uitzondering ipv de norm. Ik ben al een tijdje bij de psycholoog aan het lopen en na een uitgebreide test te hebben gedaan is geconstateerd dat ik PTSS heb, angstoornis/piekerstoornis en obsessieve intrusies. Hoewel ik niet “één extreem schokkende gebeurtenis” meemaakte, wat in de regel met PTSS word geassocieerd, is het een combinatie aan meerdere kleinere negatieve dingen waar ik langdurig aan blootgesteld werd. Ik ben 2x in mijn leven weggepest uit een klas. De eerste keer was op de middelbare school, wat ik na een paar jaar verwerkt had en achter mij kon laten. Wanneer dit echter een 2e keer gebeurde op het HBO kwam het extra hard aan, en het lijkt alleenmaar erger te zijn geworden in de jaren nadat ik stopte met de opleiding. Overigens heb ik jarenlang te maken gehad met werkloosheid omdat ik geen baan kon vinden, zelfs al deed ik hard mijn best er een te vinden, waardoor er ruzies ontstonden met ouders omdat zij ontevreden waren over het feit dat ik werkloos was (wat mijn thuissituatie ook niet prettig maakte). Opmerkelijk is dat mijn depressie pas hard begon in te slaan toen ik een baan kreeg en merkte niet gelukkig te worden van het werk, omdat het te zwaar was en er te weinig positieve kanten aan de baan zaten. Inmiddels heb ik nu een nieuwe baan van 16 uur in de week die ik nog aankan, maar het liefste ga ik studeren in September. Ik ben alleen bang, met mijn huidige staat, dat ik de studie niet kan trekken.
Ik heb hiervoor altijd een goed leven gehad, zelfs door de zware periodes, en een positief beeld van het leven over het algemeen gehad. Mijn beste vrienden omschreven mij als één van de meest positieve mensen die ze kende en ze zeggen dat ik totaal mezelf niet meer ben sinds de depressie. Het idee van een chronische depressie of dagelijks denken aan de dood leken mij onmogelijk om mee te gaan maken, want ik kon mij niet voorstellen dat iemand in zo'n dal terecht zou komen met alle positieve dingen die de wereld kan bieden. Daarom kwam deze depressie als een extra harde schok aan, en het voelt soms dat ik nooit meer de oude kan zijn.

Klachten die ik heb zijn:
- Zit vast in een bubbel van negatieve gedachtes en kan daar zelden uitkomen.
- Duizelig in het hoofd. Warrig, verliest besef van realiteit (depersonalisatie).
- Denk heel erg veel aan de dood alsof het iets is dat binnenkort gaat gebeuren, ondanks dat ik totaal geen verlangen heb om te sterven en ten allertijden zelf-pijn wil ontwijken. Merendeels van de angstaanvallen die ik heb gaan over het feit dat ik niet wil sterven, maar wel last heb van doodsgedachtes.
- Indien ik mij beter voel dan krijg ik herbelevingen van ruzies met pestkoppen of ouders, gevolgd door intense woede en stres die me binnen 2 dagen mentaal uitput en ik weer in een depressieve periode zit.
- Erg verzwakt. Alles kost veel energie en heb moeite de kracht te vinden om simpele dingen te doen.
- Afname of totale afwezigheid van plezier beleven aan dingen. Chronisch ongelukkig gevoel.
- Pessimistisch beeld van de toekomt en er is weinig waar ik in mijn huidig leven naar uitkijk. Moeite optimisme te vinden, ondanks dat ik geloof in een toekomst waarin dingen goed kunnen komen en ik uit deze mindset kan komen.
- Concentratie is barslecht. Ik kan niet eens meer een 70 minuten durende film kijken zonder na 30 minuten het uit te zetten ivm concentratieproblemen, terwijl ik voorheen een groot filmliefhebber was.
- Indien ik ten oprechte plezier beleef en mij heel even de oude voel dan duurt het niet lang voor ik eruit word getrokken door mijn negatieve gedachtes en gevoelens.
- Heel prikkelbaar. Kleinste frustraties kunnen intense woede veroorzaken.
- Heel emotioneel. Kan huilen om kleine dingen waar ik voorheen niet bij moest huilen.
- Radeloos en hopeloos. Weet niet wat te doen om beter te worden.
- Geheugen is slecht. Vergeet plots namen, gezichten en andere dingen die ik voorheen prima kon onthouden.
- Soms moeite te praten. Kom niet uit mijn woorden en kan soms zelf de kracht niet vinden te proberen duidelijk te articuleren.
- Soms last van klachten van een existentiële crisis. Dit heb ik echter steeds meer onder controle ivm dat ik voor de depressie een positief beeld van het leven had, en ik daarom beter kan begrijpen waar je het voor doet.
- Zoek steeds naar kicks om mij blij proberen te houden zoals overmatig cafeïne en suiker consumptie, of veel snacks en lekkernijen eten. De laatste tijd heb ik dit een stuk beter in de hand (niet meer dan 2 kleine koppen koffie per dag en ipv snacks neem ik yogurth met rozijnen. Gelukkig heb ik alcohol gebruik totaal onder de controle en heb ik mij nooit aan drugs gewaagd)

Mijn psycholoog heeft me laten experimenteren met antidepressieva voor angstaanvallen. Ik had rond deze twee maanden geen last meer van gedachtes aan de dood en ik had meer energie, maar ik merkte dat plezier beleven merendeels van de tijd uit mij was gezogen, zelfs als ik iets deed dat mij voorheen blij kon maken, en mijn lichaam voelde onplezierig vreemd aan. Wat we nu willen doen is nieuwe medicatie proberen waar ik wel tevreden mee ben en ik heb me aangemeld voor groepstherapie. EMDR had geen succes, maar we willen nog Cognitieve Therapie gaan doen. Soms voelt het alsof ik nooit meer de oude zal zijn en alsof het de moeite niet waard gaat zijn door deze pijn heen te zitten, maar ik weet dat dit gedachtes zijn die door mijn depressieve staat zijn gekomen en niet gedachtes zijn waar ik ten oprechte achtersta. Mijn grootste droom is op een dag te kunnen zeggen "ik heb het overwonnen en ben weer de oude!", hoe onwaarschijnlijk dat misschien nu kan voelen. Als er iemand tips heeft, in een soortgelijke bood heeft gezeten of elders hulp kan aanbieden hoor ik het graag.

Gr

[Feniks]

Hoi Frans,

Helaas herken ik veel. Heb al zo'n 30 jaar klachten, met betere perioden tussendoor. Heel veel geprobeerd, maar sinds ik vorig jaar Paul David (Engelstalige site, heeft ook boek geschreven: At last a life) heb ontdekt, ben ik de mechanismen eindelijk gaan begrijpen. Het gaat nu dan ook beter dan ooit, hoewel ik er zeker nog niet ben.
De belangrijkste tip (klinkt heel simpel, maar valt niet mee): stop met piekeren en zelfanalyse! Je houdt daarmee de klachten in stand. Laat los.

Veel succes!

[Frans007]

Hoi Frans,

Helaas herken ik veel. Heb al zo'n 30 jaar klachten, met betere perioden tussendoor. Heel veel geprobeerd, maar sinds ik vorig jaar Paul David (Engelstalige site, heeft ook boek geschreven: At last a life) heb ontdekt, ben ik de mechanismen eindelijk gaan begrijpen. Het gaat nu dan ook beter dan ooit, hoewel ik er zeker nog niet ben.
De belangrijkste tip (klinkt heel simpel, maar valt niet mee): stop met piekeren en zelfanalyse! Je houdt daarmee de klachten in stand. Laat los.

Veel succes!

Bedankt voor je reactie! De gedachten om dit 30 jaar vol te kunnen houden vind ik heel rustgevend klinken. Dan weet ik dat het niet een levensverpestende situatie is, maar iets waar ik aan kan werken en mee kan leren leven. Het valt mij inderdaad op dat de beste dagen de dagen zijn waarop ik het minste mij met piekeren oid bezighoud, maar juist mij op de positieve dingen kan focussen.