Straatvrees, slachtoffer zinloos geweld, introductie.

[Radijs]

Beste lotgenoten,

Mijn naam is Ralf. Ik ben drieëndertig, sinds mijn achttiende ben ik helaas psychiatrisch patiënt. Eerst ben ik gediagnosticeerd met schizofrenie, sinds een paar jaar is gebleken dat ik manisch depressief ben en daardoor een aantal keer psychotisch ben geweest. Ik ben twee keer opgenomen geweest op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis.
Sinds mijn achttiende heb ik last van straatvrees, het gaat soms goed en soms zo slecht dat ik helemaal in paniek raak zodra ik buiten ben. Zelfs in mijn huis ben ik bang voor agressieve mensen. Ik kan ze woord voor woord verstaan aangezien ik in het centrum woon en mijn huis in 1592 gebouwd is, het is erg gehorig waar ik woon.
Ik slik lorazepam als ik angst heb, dat werkt goed. Ik gebruik ook medicijnen om zowel manische en depressieve perioden tegen te gaan; natriumvalproaat en lamotrigine. Om straatvrees tegen te gaan krijg ik sertraline voorgeschreven.

Helaas ben ik twee keer slachtoffer geweest van zinloos geweld. De laatste keer ben ik bijna overleden en met spoed naar het ziekenhuis gebracht.
Ik weet niet waarom ik bijna doodgetrapt ben, ik ben zelf niet gewelddadig.
Nu kom ik bijna niet meer mijn huis uit. Ik verwaarloos mijn vriendschappen en mijzelf.
Ik voel me zo ontzettend eenzaam, ik weet niet meer waar ik het zoeken moet.
Desalniettemin verveel ik me geen moment van de dag. Ik lees graag en ik houd van tekenen. Gelukkig heb ik een aantal online vrienden verdeeld over de wereld die dezelfde hobby delen als ik, daar chat ik mee en gelukkig voel ik me door hen minder eenzaam.
Ik ben bang dat mijn angst nooit meer overgaat. Hopelijk kan ik door middel van dit forum in contact komen met lotgenoten, ik zou het heel prettig vinden om steun te bieden aan anderen en wellicht kunnen jullie mij ook af en toe bijstaan als ik er doorheen zit.

Met vriendelijke groet,

Ralf

[Feniks]

Hoi Ralf,

Wat een heftig verhaal! Ik wil je een groot compliment geven, dat je ondanks alles zo positief blijft. Je weet jezelf te vermaken en hebt contacten, vind het echt heel knap.

Sterkte,
Feniks

[Radijs]

Beste Feniks,

Heel hartelijk bedankt voor je reactie.
Het is niet altijd gemakkelijk om positief te blijven. Ik probeer het iedere dag.
Mijn vrienden en familie begrijpen mij wel. Toch voel ik me nog steeds een roepende in de woestijn.
Ik heb het idee dat niemand die zelf echt angst heeft doorstaan het dan ook echt werkelijk begrijpt wat wij meemaken. Ik had ooit een hele lieve privé psychiater, meneer Kars. Helaas is hij overleden.
Zelfs tijdens mijn behandeling bij GGZ Ingeest kon ik bij hem terecht, met goedkeuring van mijn huidige psychiater; dat was zijn voorwaarde. Gelukkig honoreerde mijn huidige psychiater mijn verzoek om gelijktijdig met mijn oude psychiater te praten die eigenlijk zelf al was gestopt met praktiseren.
Hij liep al tegen de zeventig en het was dan ook een vriendendienst. Ik mis meneer Kars heel erg, hij is de enige psychiater geweest onder wie ik bij behandeling was die nog echt doortastend te werk ging met psychotherapie en psychoanalyse. Helaas is dat niet meer van deze tijd. Tevens ben ik van mening dat meneer Kars me begreep en met mij meevoelde.
Ik blijf positief maar ik ben nog steeds zo ontzettend bang. Angst overheerst mijn leven. Ik heb het idee dat mijn leven al jaren stil staat.

Groet, Ralf

[Troubledsoul6]

Hi Ralf,

Ik heb net je verhaal gelezen. Wat heftig man! Ik vind het heel erg voor je. Leven met zo'n psychische aandoening is al verschrikkelijk en dan ook nog een mishandeling erbij. Het enige wat ik tegen je kan zeggen is; schaam je niet voor je angst en eenzaamheid. Je moest eens weten hoeveel mensen achter hun voordeuren elke dag kampen met angst, depressie en eenzaamheid. Maar je mag er niet over praten in deze "geluksmaatschappij", want dan ben je meteen een loser en is het je eigen schuld. Helaas hebben vooral de gevoelige zachtmoedige mensen het tegenwoordig het zwaarst. Maar het zijn net die mensen met wie ik het beste kan opschieten...

Ik wens je veel sterkte en kracht jongen. En blijf in jezelf geloven, jouw tijd komt nog.

Groeten, Ron

[Radijs]

Hoi Ron,

Bedankt voor je steun! Ik zal blijven geloven in mijzelf. En zoals je zegt, mijn tijd komt later wel.
Ik ben blij dat je dat zegt dat laatste was ik zelf even vergeten XD

Ik ga mijn best doen \(^0^)/

Groet,

Ralf

[MarcusAntonius]

Beste Ralf

Wat een ongelooflijk verhaal, veel sterkte.
Ik ben ook een keer beroofd en dit heeft mijn symptomen zeer verergerd. Ik was zelfs een tijd bang voor allochtone mensen. Wat is er precies gebeurd? PM me

Marcus

[Radijs]

Hoi Marcus,

Wat naar om te horen dat je berooft bent!
Ik zal je snel een pm sturen dan schrijf ik precies op wat er gebeurt is, geef me even de tijd want het is heel wat.

Veel sterkte toegewenst!

Groet,

Ralf