Werk angst

[Chantelle39]

Mijn naam is Chantelle. Mijn grootste angst is werken. Inmiddels werk ik 23 jaar, maar het is haast niet meer te doen. Ik ben bang voor anderen en het leven. Helaas heb ik veel bagage, narigheden uit mijn jeugd, in angst opgevoed, twee zelfmoorden van dichtbij meegemaakt en een man met ernstige ptss. Ik heb het gevoel het niet meer te trekken. Ik zou het liefst niet meer werken, het breekt me op. Ik ga in therapie. Volgende week start ik bij een andere baan. Als dit niet het geval was geweest, had ik mezelf laten opnemen. Ik ben zo moe. Leven vol angst is zo zwaar. Niemand die het aan me ziet. Ik ben een jonge vrouw, laat mijn angst niet merken. Maar van binnen schreeuw ik het uit. Ik word enorm depressief van mijn angst. Herkenbaar, iemand?

[michelle1614]

Mijn naam is Chantelle. Mijn grootste angst is werken. Inmiddels werk ik 23 jaar, maar het is haast niet meer te doen. Ik ben bang voor anderen en het leven. Helaas heb ik veel bagage, narigheden uit mijn jeugd, in angst opgevoed, twee zelfmoorden van dichtbij meegemaakt en een man met ernstige ptss. Ik heb het gevoel het niet meer te trekken. Ik zou het liefst niet meer werken, het breekt me op. Ik ga in therapie. Volgende week start ik bij een andere baan. Als dit niet het geval was geweest, had ik mezelf laten opnemen. Ik ben zo moe. Leven vol angst is zo zwaar. Niemand die het aan me ziet. Ik ben een jonge vrouw, laat mijn angst niet merken. Maar van binnen schreeuw ik het uit. Ik word enorm depressief van mijn angst. Herkenbaar, iemand?

Dag Chantelle,

Ben zelf ook nog heel jong (bijna 20) en het doet me ook zoveel pijn dat ik geen normaal leven meer kan leiden door de angst. Zelf werk ik parttime omdat ik dit draaglijker vind en als ik dan een lastig moment heb neem ik medicatie (ondanks dat ik dit liever afraad). Het is voor mij ook onmogelijk om niet te werken financieel gezien. Ik herken het inderdaad, niemand ziet het aan je: je ziet er een normaal jong meisje/vrouw uit maar vanbinnen voel je je verschrikkelijk..

Groetjes, Michelle