Hallo allemaal,
Ik was op zoek naar een forum om mij in te lezen hoe andere met hun angst- en paniek omgaan en kwam hier terecht.
Even kort voorstellen: Ik ben nu 25 jaar en ben altijd al angstig geweest, die aanleg heb ik (helaas) vanuit mijn moeders kant meegekregen. Sinds vorig jaar ben ik gestart met werken. En ik merkte direct al dat ik tijdens overleggen gespannen was; stille ruimte, vreemde mensen... Hier ging mijn lichaam op reageren, ik werd misselijk, buik gaat rommelen. En zo ben ik steeds banger geworden om met (on)bekende mensen in stille ruimtes te zitten. Helaas is dit ook overgeslagen naar mijn privé leven. Ik durf geen lange autorit meer naast een vriendin te zitten, ik durf niet naar verjaardagen waar veel onbekenden zijn... Noem maar op.
Sinds 3 weken volg ik therapie, maar dit verergert het tot nu toe alleen maar. Zo erg, dat ik mijzelf vorige week heb moeten ziekmelden op mijn werk. Ik was zo gespannen om naar mijn werk te gaan, dat ik er letterlijk ziek van werd: overgeven, diarree, hoofdpijn. Ik heb diezelfde week een EMDR sessie gehad om de scherpe randjes van mijn angst eraf te halen. Met de therapeut besproken dat ik maandag weee zou proberen naar het werk te gaan. Mijn volgende (normale therapie) sessie staat nu gepland voor over een week.
Het idee dat ik maandag naar mijn werk 'moet' gaan maakt mij op dit moment ziek; ik lig momenteel op bed met een emmertje naast mijn bed en heb gigantische hoofdpijn. In mijn hoofd zit ik telkens tegen een daadwerkelijke paniekaanval aan, die ik tot nu toe gelukkig kan onderdrukken.
Ik ben hopeloos, ik wil zo graag normaal naar mijn werk kunnen, naar een verjaardag, met een vriendin op pad. Maar ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Hebben jullie misschien tips voor mij, hoe ik me op dit moment beter kan voelen? En misschien heeft iemand iets soort gelijks meegemaakt; hoe ben jij weer naar je werk gegaan? Mijn werkgever is op de hoogte van mijn psychische klachten.
Bedankt voor het lezen en eventuele tips / ervaringen die gedeeld worden.