Hyperventilatie behandeling

[Mart]

Hyperventilatie verwijst doorgaans naar snelle of diepe ademhaling die wordt veroorzaakt door angst of een paniekaanval. Hyperventilatie is niet levensbedreigend, maar kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van kooldioxide. Hyperventilatie is eng en leidt tot verhoogde angst, wat op zijn beurt de hyperventilatie weer erger maakt.

Moeilijkheidsgraad: Gemakkelijk

Hoe behandel je hyperventilatie:
1. Blijf veilig bezig! Slachtoffers van hyperventilatie kunnen angststoornissen hebben die onregelmatig of gevaarlijk gedrag veroorzaken.

2. Gebruik een kalme stem en houding om het slachtoffer af te leiden. Angst is besmettelijk, net als sereniteit. Als je rustig bent, zal het makkelijker voor het slachtoffer zijn om kalm te worden.

3. Bepaal of het slachtoffer daadwerkelijk lijdt aan hyperventilatie. Er zijn vele oorzaken van kortademigheid die kunnen leiden tot problemen met het ademhalingspatroon, soortgelijk aan hyperventilatie. Kijk voor de symptomen van hyperventilatie. Gevoelloosheid en tintelingen in de vingers en lippen zijn zeer algemeen. Krampen in de handen en voeten zijn ook gemeenschappelijk tijdens een hyperventilatie aanval.

4. Moedig het slachtoffer aan om langzaam en diep te ademen. Een truc is om het slachtoffer zijn of haar adem lang mogelijk in te houden, dan rustig uit te ademen, en vervolgens weer een andere teug laten nemen. Laat het slachtoffer deze oefening herhalen totdat hij of zij begint te minder angstig voelen. Let op: er moet wel vastgesteld zijn dat er daadwerkelijk sprake is van hyperventilatie!

5. Als het slachtoffer klaagt over pijn op de borst die niet verdwijnt, vooral met een voorgeschiedenis van hart-en vaatziekten, bel 112 voor een ambulance.


Hyperventilatie is geen ziekte van de luchtwegen. Het is een emotionele toestand. Kalm blijven is de belangrijkste methode om het te helpen beheersen.

Veel deskundigen adviseren om NOOIT in een papieren zak te ademen! Dit advies wordt vaak gevonden op het internet en via andere bronnen, maar het hoeft niet per se het probleem (lage kooldioxide) op te lossen. Wat nog belangrijker is, het kan gevaarlijk lage zuurstofgehalte veroorzaken.

Omdat ademnood of pijn op de borst veel potentieel ernstige oorzaken kan hebben, moet de diagnose van hyperventilatie syndroom (HVS) nooit worden gemaakt zonder een arts, longarts, of andere longspecialist. Zelfs wanneer een patiënt met deze klachten ​​een voorafgaande diagnose van HVS draagt, moet hij of zij nog steeds naar een ziekenhuis worden vervoerd voor een meer volledige evaluatie.

Ademen in een papieren zak wordt afgeraden. Sterfgevallen zijn voorgekomen bij patiënten met een acuut myocardinfarct (MI), pneumothorax, en longembolie (PE) die aanvankelijk werden gediagnosticeerd met HVS en behandeld werden met ademen door een papieren zak.

Subspecialisatie overleg is meestal niet vereist voor HVS. Patiënten moeten worden behandeld door een psychiater, psycholoog, of huisarts met ervaring en interesse in het beheer van HVS. Sommige fysiotherapeuten en respiratoire therapeuten hebben ruime ervaring in omscholing van patiënten met de juiste ademhalingstechnieken en moeten bij voorkeur worden geraadpleegd. Farmacotherapie – behandeling met medicatie - kan nuttig zijn, maar wordt vaak afgeraden in verband met complicaties ervan, zoals verslaving/afhankelijkheid, risico's op zelfmoord, en de vervelende bijwerkingen.

Veel patiënten met chronische HVS worden in de klinische zorg toegelaten omdat hun symptomen op die van vele ernstige organische problemen lijken en omdat er geen eenvoudige manier van bevestigen van de diagnose is, op de afdeling spoedeisende hulp.

Patiënten kunnen ook worden doorverwezen voor behandeling met acupunctuur. Deze modaliteit is nuttig bij het ​​verminderen van angst en kan daarmee de ernst van de symptomen geassocieerd met HVS verminderen. Angst niveaus van de patiënten verlagen kan ook de frequentie van symptomatische perioden verminderen.


Eerste hulp behandeling bij hyperventilatie is vaak niet effectief. Ademen in een papieren zak is niet langer aanbevolen techniek, omdat er hypoxie en overlijden zijn gemeld.

Bij patiënten die hyperventileren om biologische redenen (bijvoorbeeld, longoedeem, of metabole acidose), waarbij de arteriële partiële druk van kooldioxide (PaCO 2 ) en het afnemende zuurstof desastreus kan zijn. Ademen door een zakje is vaak succesvol in het omkeren van de symptomen van HVS, omdat de patiënten moeite hebben om te voldoen aan de techniek. Maar naast dat het gevaarlijk is vanwege het lage zuurstofgehalte dat het creëert, is kooldioxide zelf een chemische trigger voor angst.

Zodra levensbedreigende omstandigheden worden geëlimineerd, door eenvoudige geruststelling en een uitleg over hoe hyperventilatie symptomen veroorzaakt zijn meestal voldoende om de episodes te beëindigen.

De meeste patiënten met HVS neigen te ademen met de bovenste thorax en hyperinflatie in de longen gedurende de ademhalingscyclus. Omdat het resterende longvolume hoog blijft, bereiken zij geen volledige ademvolume en verslechtert dyspnoe. Het fysiek comprimeren van de bovenste thorax door bijvoorbeeld te bukken, en het maximaal uitademen zoals altijd langer uitademen dan je inademt, vermindert hyperinflatie van de longen. Het instrueren van patiënten over abdominaal ademen via de membraan in plaats van de borstwand, leidt vaak tot verbetering van subjectieve dyspnoe en corrigeert uiteindelijk veel van de bijbehorende symptomen.

Middenrif ademhaling vertraagt ​​de ademhaling, het geeft patiënten een afleidende manoeuvre om uit te voeren bij aanvallen van hyperventilatie, en biedt patiënten een gevoel van zelfcontrole tijdens episodes van hyperventilatie. Deze techniek is zeer effectief gebleken bij een groot aantal patiënten met HVS.

Patiënten moeten worden doorverwezen naar een specialist (bijvoorbeeld, fysiotherapeut, psycholoog, psychiater, huisarts, internist, ademhalings therapeut) die deze benadering kunnen versterken.


Diverse geneesmiddelen, zoals benzodiazepinen en selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), worden gebruikt om de frequentie en ernst van episodes van hyperventilatie te verminderen. Deze agenten vereisen langdurig gebruik en worden het best beheerd door een consultant op een permanente poliklinische basis in plaats van door sporadische recepten na een bezoek aan de spoedeisende hulp.

Het gebruik van benzodiazepines voor stress en voor het resetten van de triggers voor hyperventilatie is effectief, maar nogmaals, kunnen patiënten een langdurige behandeling nodig hebben. Hoewel acute chemische sedatie in geselecteerde ernstige gevallen effectief kan zijn, moet langdurig gebruik van deze medicijnen niet worden gestart bij de spoedeisende/eerste hulp.


Toediening van bètablokkers zijn eigenlijk niet effectief, ze verminderen tijdelijk je klachten, je moet ze steeds weer slikken om hetzelfde effect te bereiken. Therapie kan echter wel permanent effectief zijn in het verminderen van de intensiteit en de frequentie van de aanvallen van hyperventilatie. Als de diagnose van HVS is vastgesteld, moet de patiënt worden doorverwezen naar een geschikte therapeut om deze technieken op de lange termijn uit te voeren.


Tijdens hyperventilatie adem je meer dan wat je lichaam nodig heeft. Dit wordt ook wel overademen, snelle of diepe ademhaling genoemd, en wordt soms gezien als zeer ernstige aandoeningen zoals een infectie, bloeden , of een hartaanval.

Het hyperventilatiesyndroom is specifieker en betreft een patroon van hyperventileren dat gebeurt onder bepaalde omstandigheden. Dit resulteert in een groep van symptomen.

Hoewel hyperventilatie vergelijkbaar voelt met paniekaanvallen, zijn de twee aandoeningen totaal verschillend. Ze gaan wel vaak samen, wat betekent dat iemand zowel last van hyperventilatie als van paniekaanvallen/paniekstoornis heeft.
• Mensen met een paniekstoornis hebben vaak emotionele klachten (bijvoorbeeld angst voor de dood, agorafobie of gesloten ruimten) die aanvallen veroorzaken.
• Als een persoon hyperventilatie heeft, heeft hij of zij bepaalde symptomen zonder deze emotionele klachten (hoewel de persoon nog angstig kan zijn).


Zodra de arts zeker is dat de diagnose van de patiënt hyperventilatie is en niet iets ernstigs, zal de arts de nazorg regelen met een psycholoog of een therapeut. Deze deskundigen leren de patiënt over het syndroom en welke technieken kunnen helpen de controle over de aanvallen te krijgen. Meestal na een gesprek met een reguliere arts, kunnen bepaalde medicijnen worden voorgeschreven. Als de toestand van de patiënt verslechtert na een bezoek aan de afdeling spoedeisende hulp, moet hij of zij terug voor een hercontrole


Duizeligheid is een algemene term die kan worden gebruikt om meer dan één gevoel te beschrijven. Sommige mensen zullen zeggen dat ze duizelig worden en dat ze zich licht in het hoofd voelen "zweverig", of alsof ze bijna het bewustzijn verliezen, flauwvallen. Sommige mensen zeggen dat ze zich duizelig voelen, omdat de kamer rond lijkt te spinnen. (Dit laatste is waarschijnlijk vertigo). De sensatie van duizelig kan worden veroorzaakt door meerdere verschillende omstandigheden.

Dit deel zal de voorkomende oorzaken van duizeligheid bespreken, maar houd in gedachten dat het onmogelijk een garantie kan geven over verschillende oorzaken van duizeligheid, en wat de oorzaken van de ene persoon zijn, kan voor anderen totaal anders zijn.

Duizeligheid komt meestal voort uit een probleem met een van de volgende lichaamssystemen:
• Bloedsomloop - duizeligheid kan optreden als er geen voldoende doorbloeding van de hersenen is
• Neurologische disfunctie van perifere zenuwen van de hersenen, en of het ruggenmerg – kan je duizelig maken
• Binnenoor - het binnenoor is grotendeels verantwoordelijk voor ons gevoel van balans en evenwicht, aandoeningen van het binnenoor kunnen duizeligheid veroorzaken
• Luchtwegen - als we te snel of diep te ademen, genaamd hyperventilatie, kunnen we duizelig worden.

Duizeligheid kan ook nog in andere opzichten worden veroorzaakt, maar de oorzaak is gewoonlijk gegroepeerd in één van de bovengenoemde categorieën.

Bloedsomloop oorzaken:
Bloedsomloop kan onder andere duizeligheid veroorzaken door:
• zwangerschap
• uitdroging
• te snel opstaan ​​(de zogenaamde orthostatische hypotensie, een aandoening die vaker voorkomt bij ouderen en mensen die bepaalde medicijnen slikken)
• een daling van de bloeddruk veroorzaakt door medicatie
• interne bloedingen

Neurologische oorzaken:
Neurologische aandoeningen die duizeligheid kunnen veroorzaken zijn onder andere:
• chronische ziekten, zoals multiple sclerose
• hoofd- of ruggenmergletsels

Binnenoor oorzaken:
Vertigo, hetgeen wat meestal een gevoel te spinnen geeft, kan worden veroorzaakt door complicaties van het binnenoor:
• vloeistof in het binnenoor
• ziekte van meniere
• draaiduizeligheid/BPPV
• labrynthitis
• sommige types van migraine

Oorzaken van de luchtwegen:
De belangrijkste respiratoire oorzaak van duizeligheid is hyperventilatie als gevolg van angst. Het kan ook – minder vaak - worden veroorzaakt door een infectie of andere ziekte die leidt tot over-ademhaling.

Andere oorzaken:
Andere oorzaken van duizeligheid kunnen zijn:
• lage bloedsuikerspiegel
• een medicijn die je hebt genomen of een bijwerking die wordt veroorzaakt door een combinatie van bepaalde medicijnen
• wagenziekte
• de consumptie van alcohol en / of verdovende pijn medicatie of andere gereguleerde stoffen

Hoewel merendeel van de tijd, duizeligheid tijdelijk en zelf-behandelbaar is, kan duizeligheid ook veroorzaakt worden door ernstige ziekten en verwondingen, inclusief:
• hoofdletsel
• beroertes
• toevallen
• bloeding in de hersenen (subduraal hematoom )
• inwendige bloeding gevolgd door complicaties van de bloedsomloop


Duizeligheid veroorzaakt door reisziekte, door het drinken van alcohol, of door het gebruik van voorgeschreven verdovende pijn medicatie behoeft normaliter niet te worden beoordeeld door een arts. Hoewel het niet per se een noodsituatie is, moet duizeligheid door migraine altijd worden geëvalueerd, en moet bovendien een persistente of onverklaarbare duizeligheid goed worden onderzocht op gezondheidsproblemen.

Als je je duizelig voelt na het starten van een nieuw medicijn, bel je arts zo spoedig mogelijk en stop met de medicatie of bouw deze in overleg met je arts af.

Sta langzaam op om een plotselinge daling van de bloeddruk te voorkomen. Praat met je arts over de mogelijke oorzaken van orthostatische hypotensie. Deze compliocatie is meestal geen noodsituatie, maar de duizeligheid kan leiden tot verwondingen door vallen en moeten worden behandeld. Een chronische aandoening, de zogenaamde posturale orthostatische tachycardie syndroom moet mogelijk worden uitgesloten.

Als jij of iemand die je kent last heeft van hyperventileren, blijf kalm en neem diep adem, zorg dat je langer uitademt dan inademt.

Als je vermoedt dat je een lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie) hebt, eet iets dat bij voorkeur zowel koolhydraten en eiwitten bevat; als je geen tussendoortje hebt die beide bevat, dan heeft het eten van koolhydraten de hoogste prioriteit. Voorbeelden van enkelvoudige koolhydraten die snel de bloedsuikerspiegel zullen verhogen zijn onder meer: vruchtensappen, snoep, honing of taart. Als je vermoedt dat iemand die je kent een laag bloedsuikerspiegel heeft en bewusteloos kan raken, voed hen dan niet, omdat ze kunnen stikken en / of aspireren - in plaats daarvan, bel 112 voor spoedeisende hulp.

Als je bent vergeten om te eten en je symptomen verdwijnen kort na het eten, dan is het waarschijnlijk niet nodig om een arts te zien. Indien je diabeet bent, ga naar je arts als je nodig hebt om je medicatie aan te passen, om een lage bloedsuikerspiegel in de toekomst te voorkomen. Als je terugkerende episodes van lage bloedsuiker hebt om welke reden dan ook, dan moet je een arts bezoeken. Alle verdachte gevallen van een lage bloedsuikerspiegel dienen te worden behandeld, omdat onbehandeld lage bloedsuikerspiegel kan leiden tot ernstige complicaties, zoals coma en zelfs de dood. Als je symptomen niet verdwijnen na het eten, dan is je duizeligheid waarschijnlijk niet het gevolg van een lage bloedsuikerspiegel.


• je duizelig bent na een hoofdletsel of een ander ongeluk
• iemand die je kent zijn of haar bewustzijn verliest en je niet in staat bent om ze wakker te krijgen
• je tekenen van een beroerte, zoals eenzijdige zwakte of aan één kant een hangend gezicht - het uitstellen van de behandeling in het geval van een beroerte kan leiden tot ernstige langdurige invaliditeit of zelfs de dood
• jij of iemand dicht bij je is epileptische aanvallen of convulsies hebt
• jij of iemand die je kent ernstige hoofdpijn hebt, vooral als ze de hoofdpijn wordt beschreven als zijnde de ergste die ze ooit hebben gehad
• je hoge koorts hebt, vooral als je ook een pijnlijke of stijve nek hebt, of als je al hebt geprobeerd om de koorts omlaag te brengen met behulp van paracetamol of andere maatregelen zonder succes
• je ernstige diarree en / of braken en last van verdachte uitdroging hebt
• de duizeligheid gepaard gaat met plotseling gehoorverlies
• je pijn op de borst voelt, een snelle hartslag, of moeite hebt met ademhalen

Wanneer is duizeligheid een serieus/gevaarlijk probleem?
Duizeligheid is een veel voorkomend symptoom en leidt tot een groot aantal doktersbezoeken per jaar. Duizeligheid kan een beetje ongemakkelijk zijn, of het kan ernstig genoeg zijn om het onmogelijk maken om te lopen of veilig te rijden.

Het verschil tussen HV en een levensbedreigende aanval
Meestal wordt duizeligheid niet veroorzaakt door iets levensbedreigends. Echter, kan duizeligheid soms iets meer sinister betekenen. Hoe kunnen patiënten en artsen vertellen wanneer duizeligheid ernstig is?

Wat wordt bedoeld met "duizeligheid"?
Het woord "duizeligheid" kan worden gebruikt met verschillende afzonderlijke waarnemingen. Om te weten of je duizeligheid is te wijten aan een ernstige medische aandoening, is het belangrijk dat je zo duidelijk mogelijk beschrijft wat je voelt.

Sommige mensen gebruiken het woord "duizelig" als een substituut voor een ander soort symptoom. Bijvoorbeeld, wordt "duizelig" gebruikt in de betekenis van een gevoel enigszins gedesoriënteerd of vermoeid te zijn. Deze gevoelens kunnen worden veroorzaakt door een groot aantal zaken, waarvan vele goedaardige. Als deze problemen blijven bestaan, is het het beste om ze te bespreken met een huisarts.

Duizeligheid is de sensatie die je kan hebben gehad bij het ​​te snel opstaan. Duizeligheid wordt veroorzaakt door een verlaagde hoeveelheid van de bloedstroom naar de hersenen. Dit kan worden veroorzaakt door iets gewoons als het drinken van voldoende water of iets zeer ernstigs als hart-en vaatziekten .

De bloedtoevoer naar de hersenen kan worden verminderd door smalle bloedvaten in het hoofd of nek. Ziekten van het autonome zenuwstelsel, die de bloeddruk matigen, kunnen ook leiden tot duizeligheid. Deze gevallen vereisen diagnose van een neuroloog. Als je episodes van duizeligheid hebt – vaak last van duizeligheid, dan moet je een bezoek aan een huisarts plegen. Als deze episodes worden geassocieerd met symptomen van een beroerte, of pijn op de borst, dan moet je de spoedeisende hulp bezoeken.


Dit is het gevoel alsof je geen evenwicht hebt. Struikel je wel eens op onverklaarbare wijze als je probeert te lopen? Of kan je slecht uitwijken naar rechts of links. Indien deze ziekte zeer traag verloopt, kan het het gevolg zijn van een bewegingsstoornis zoals de ziekte van Parkinson, of een perifere zenuw ziekte. Een versnelde progressie van onevenwichtigheid kan ook een ziekte vertegenwoordigen, zoals het Guillain Barre syndroom, of een auto immuunziekte die de perifere zenuwen aantast.

Als je de laatste tijd steeds meer uit balans raakt, moet je zo snel mogelijk een medische professional bezoeken. Als onevenwichtigheid plotseling optreedt, kan het een teken/symptoom van ziekte zijn, zoals een beroerte, en moet je naar de eerste hulp voor evaluatie. De meeste mensen met aanhoudende onevenwichtigheid zullen profiteren van het bezoeken van een neuroloog.


Vertigo is de sensatie dat de wereld om je heen ronddraait, alsof je in een snelle ronddraaiende attractie zit. Soms worden mensen er misselijk van. Vertigo is zo ongemakkelijk dat het meestal niet lang duurt voor mensen om hun artsen te bezoeken.

Vertigo wordt veroorzaakt door hetzij een probleem in het binnenoor of de hersenstam. Problemen met het binnenoor staan bekend als perifere vertigo. Terwijl perifere vertigo een patiënt weerhoud van wandelen of veilig rijden, zijn de meeste gevallen van perifere duizeligheid zijn niet bijzonder gevaarlijk.

Centrale vertigo, is anderzijds een aandoening in de hersenstam. Naast het beheersen van de balans om bewegingen te doen, evenwicht te houden, en de coördinatie van de ogen, houdt de hersenstam zich bezig met meer belangrijke functies zoals de ademhaling, het handhaven van bewustzijn, en het controleren van de hartslag en bloeddruk. De hersenstam kan worden beïnvloed door toxinen, metabolische problemen zoals nierfalen, of neurologische problemen zoals multiple sclerose of beroerte. Elk teken van de hersenstam ziekte kan zeer ernstig zijn.

Alle vertigo moet worden onderzocht door een arts. Waarschuwing symptomen voor centrale vertigo zijn de volgende:
• Vertigo die plotseling begint
• Vertigo die wordt geassocieerd met andere symptomen van de hersenstam en vaatziekten, waaronder dubbel zicht, tintelingen, gevoelloosheid, zwakte, hangend gezicht, of moeite met slikken.
• Duizeligheid dat niet wordt geassocieerd met een positieverandering.
• Vertigo dat niet op zijn eigen verdwijnt.
• Vertigo dat niet wordt veroorzaakt door iets waarvan er bekend is dat het duizeligheid kan provoceren, zoals sommige medicijnen, gebruik van alcohol, uitgedroogd zijn, of niet recent te hebben gegeten.

Bij het zien van een arts voor duizeligheid, is het het beste om zo specifiek mogelijk te zijn over wat je voelt. Dit is niet altijd makkelijk, terwijl een aantal gevoelens vaak voorkomen, kan een persoon een combinatie van die gevoelens hebben, of het gevoel dat er iets niet helemaal klopt met elke categorie die ik heb beschreven. Echter, door na te denken over welke soorten van duizeligheid er zijn, kan dit artikel je helpen voor te bereiden op de vragen die je arts zal waarschijnlijk vragen.

Het kan soms moeilijk zijn, zelfs voor medische professionals om te bepalen hoe ernstig duizeligheid is. Als je nog vragen of opmerkingen hebt, aarzel dan niet om je ​​arts te bellen.