Hallo Lotgenoten,
Ik ben Diana een jonge Meid van 23, van mezelf ben ik heel vrolijk, spontaan en sociaal mens, jammer genoeg is daar op dit moment nog weinig van over.
Ik wil dit graag met jullie delen en hoop dat jullie mij kunnen helpen en of steunen.
Ik heb zelf het gevoel dat ik het spoor helemaal bijster ben, ik zie door de bomen het bos niet meer.
Jaren lang leef ik al met angst/paniek stoornis, dat ging altijd wel redelijk het was vervelend maar kon er mee leven, daarbij heb ik ook last van hyperventilatie, dat is misschien voor mij nog wel het meest erge.
Ik heb het gevoel dat ik er totaal geen invloed op heb en als het gebeurt gebeurt het gewoon, en ik word er zo enorm angstig van dat ik in de loop der jaren straatvrees het gecreëerd.
die dag was ik met me zus in de stad ik had een aantal dagen terug ook een angstige hyperventilatie aanval gehad dus wilde mezelf de rust geven en ben een paar dagen thuis gebleven en op bed gelegen later ging het wel weer en stelde me zus voor om een dagje naar de stad te gaan dat leek me leuk, even er uit frisse neus lekker weer, we gingen een drukke winkel in en ik raakte haar kwijt, en ging buiten op haar staan wachten, toen werd ik overvallen door een enorme hyperventilatie aanval. ik ben angstig een soort cafetje in gerent en uit angst vroeg ik of ik ergens kon liggen, ik bestelde thee om wat rustiger te worden, ik heb voor mijn gevoel een overdosis aan rustgevende middelen in genomen, om maar te zorgen dat die hyperventilatie weg gaat.
toen ik redelijk gekalmeerd was zijn me zus en ik gelijk naar huis gegaan ik ben in de auto in slaap gevallen van alle middelen en de energie wat die aanval me gekost had.
en vanaf dat moment dat ik thuis was ben ik altijd bang gebleven om ver van huis af te zijn wat ze in de volksmond straatvrees noemen.
ik heb nu momenteel last van hyperventilatie aanvallen bijna elke dag, en ben in een nare depressie gezakt.
ik probeer aan de hand van mijn levensstijl te verbeteren een gezonder mens te worden zonder hyperventilatie
dat heeft tijd nodig maar helaas houd ik nog wel de depressieve gevoelens en gedachtes en de hyperventilatie aanvallen, soms zakt de moed me in de schoenen en wil ik de stekker er uit trekken dan ben ik van alles af.
ik ben heel erg benieuwd hoe jullie met zo'n situatie om zouden gaan en wat een hyperventilatie voor gevoel en/of emotie bij jullie oproept.
het zou mij leuk lijken om met jullie te contacteren over het verloop van mijn en jullie kwellingen zal ik het maar even noemen.
als je vragen, opmerkingen, of gewoon wil kletsen over dit of andere dingen, stuur me dan gerust een berichtje en zal jullie helpen waar ik kan.
Groetjes Diana