Straatangst door Hyperventilatie

[Daantje]

Hallo Lotgenoten,

Ik ben Diana een jonge Meid van 23, van mezelf ben ik heel vrolijk, spontaan en sociaal mens, jammer genoeg is daar op dit moment nog weinig van over.

Ik wil dit graag met jullie delen en hoop dat jullie mij kunnen helpen en of steunen.

Ik heb zelf het gevoel dat ik het spoor helemaal bijster ben, ik zie door de bomen het bos niet meer.

Jaren lang leef ik al met angst/paniek stoornis, dat ging altijd wel redelijk het was vervelend maar kon er mee leven, daarbij heb ik ook last van hyperventilatie, dat is misschien voor mij nog wel het meest erge.
Ik heb het gevoel dat ik er totaal geen invloed op heb en als het gebeurt gebeurt het gewoon, en ik word er zo enorm angstig van dat ik in de loop der jaren straatvrees het gecreëerd.

die dag was ik met me zus in de stad ik had een aantal dagen terug ook een angstige hyperventilatie aanval gehad dus wilde mezelf de rust geven en ben een paar dagen thuis gebleven en op bed gelegen later ging het wel weer en stelde me zus voor om een dagje naar de stad te gaan dat leek me leuk, even er uit frisse neus lekker weer, we gingen een drukke winkel in en ik raakte haar kwijt, en ging buiten op haar staan wachten, toen werd ik overvallen door een enorme hyperventilatie aanval. ik ben angstig een soort cafetje in gerent en uit angst vroeg ik of ik ergens kon liggen, ik bestelde thee om wat rustiger te worden, ik heb voor mijn gevoel een overdosis aan rustgevende middelen in genomen, om maar te zorgen dat die hyperventilatie weg gaat.
toen ik redelijk gekalmeerd was zijn me zus en ik gelijk naar huis gegaan ik ben in de auto in slaap gevallen van alle middelen en de energie wat die aanval me gekost had.
en vanaf dat moment dat ik thuis was ben ik altijd bang gebleven om ver van huis af te zijn wat ze in de volksmond straatvrees noemen.

ik heb nu momenteel last van hyperventilatie aanvallen bijna elke dag, en ben in een nare depressie gezakt.
ik probeer aan de hand van mijn levensstijl te verbeteren een gezonder mens te worden zonder hyperventilatie
dat heeft tijd nodig maar helaas houd ik nog wel de depressieve gevoelens en gedachtes en de hyperventilatie aanvallen, soms zakt de moed me in de schoenen en wil ik de stekker er uit trekken dan ben ik van alles af.

ik ben heel erg benieuwd hoe jullie met zo'n situatie om zouden gaan en wat een hyperventilatie voor gevoel en/of emotie bij jullie oproept.

het zou mij leuk lijken om met jullie te contacteren over het verloop van mijn en jullie kwellingen zal ik het maar even noemen.

als je vragen, opmerkingen, of gewoon wil kletsen over dit of andere dingen, stuur me dan gerust een berichtje en zal jullie helpen waar ik kan.

Groetjes Diana

[ldh]

Heey diana.
goed van je dat je je verhaal deelt, als eerste wil ik je zeggen nooit de moed opgeven ik heb zelf ook last van angst/paniek en hyperventilatie en ja is idd niet heel fijn en kan je heel bang maken heb je op dit moment hulp van bijv huisarts of iemand van ggz. Als je wilt praten let me know gr

[Daantje]

Hallo Idh,

in theorie weet ik alles heel goed,dat ik niet dood ga, dat ik niet flauw val etc maar het moment waarop ik ga hyperventileren word ik zo angstig, en gelijkertijd zo depressief dat ik even geen licht meer kan zien.

ik denk vaak na over de dood dat ik dat best wel zou willen, althans niet erg zou vinden als het mij over kwam, maar dan krijg ik weer een huil bui en dan denk ik aan het verdriet die ik achterlaat dat kan ik me dierbare niet aan doen.

Op dit moment heb ik geen vaste hulp, ik vraag overal wat hulp. mijn oude psygoloog, de huisarts, een therapeut die bach bloesems mixt, ik ben momenteel erg veel op me voeding aan het letten en zoek veel op internet welke voeding of eventuele supplementen en stoffen de angst en hyperventilatie kunnen remmen of stoppen.

ik ben ook gelijk begonnen met het in nemen van vitamines en supplementen, dat heeft natuurlijk even te tijd nodig.

ik had een tijdje terug hulp van een psycholoog maar dat ging puur over de straat vrees terwijl de hyperventilatie voor mij het grootste probleem is daardoor is de straat vrees ontstaan.

ik ben eigenlijk altijd wel in om te praten over ditjes en datjes, dat kan over angst en paniek gaan maar ook over andere zaken in het leven. wat ik al in mijn eerste bericht schreef ik wil altijd en iedereen helpen waar kan.

super van je dat je gereageerd hebt, ik hoop dat we elkaar zo kunnen helpen en/of steunen.

Gr Diana

[Christiaan]

Ik ben een jongen van bijna 25 jaar. Hoewel vele mensen mij een spontane, aardige, knappe jongen noemen, ben ik bij deze lieve complimenten niet gebaat. (Hoe tegenstrijdig het ook klinkt(!)) Ik heb veel last van hyperventilatie en straatvrees. Zelfs dagelijks. Het sloopt m'n leven. Vooral omdat ik mij ervan bewust ben dat ik van het leven kan genieten en zoveel mogelijk wil doen.

Dit wordt tegengehouden door die angst en hyperventilatie wanneer ik met mensen in contact kom, zelfs non-verbaal. Ik wordt er erg depressief van en heb het gevoel dat ik mijzelf niet kan geven op een manier hoe ik mezelf ken en wil zijn. Hierdoor raak ik heel gefrustreerd en depressief. Je zit letterlijk gevangen in je eigen fysieke vrijheid, want ik kan gaan en staan waar ik wil als ik daar zin in zou hebben...

Soms lijkt het met de jaren maar erger te worden en na vele hulp instanties om hulp gevraagd te hebben, ben ik nauwelijks verder gekomen. Ik ben wel verder gekomen (niet arrogant bedoeld) Door m'n eigen bevindingen, analyses en ervaringen in het dagelijks leven. Ik weet me vaak geen raad. Herkent iemand deze problemen?

[Vlinder20]

Heel herkenbaar ! Je kan altijd een prive bericht sturen.
Ik ben een meisje van 20 en heb al 3 jaar last van hyperventilatie en angst.. inmiddels kan ik het redelijk handelen .. soms een terug val maar ondanks dat ik me leven weer op de rit heb.. en zelfs... met het vliegtuig op vakantie ga.. grootste stap van mijn leven .. haha