Lees dit even allemaal! Waarom voelen wij wat we voelen?

[Superskrull32]

De reden dat ik mezelf de laatste 1,5 jaar weer erg slecht voel (En ik leef er al 18 jaar mee) is dat ik door angst en spanningen ben vergeten hoe alles werkt bij doemdenken en een verkeerde ademhaling.

Zojuist las ik nog dat onze hartklachten vooral te maken hebben doordat de 'vagus nerve' in het engels ontregeld is door onze kopzorgen/ademhaling. Van hartkloppingen tot een vage oppervlakkige hartslag het kan het allemaal teweeg brengen.

We maken ons zoveel zorgen dat functies in ons lichaam zwaar overwerkt zijn (en dan heb ik het niet over de hartspier) maar het zenuwsysteem etc. Adrenaline overschot etc.

Zelf kan ik zeggen dat ik ALTIJD klachten heb maar er mee heb leren leven. Ik denk dat het belangrijkste is wanneer je uitsluitsel hebt van medici dat je hard aan de slag moet om weer vertrouwen te winnen en mede hiermee ons lichaam weer tot rust brengen. Ik lees vaak dat een wandeling in het bos ontspannend kan zijn en natuurlijk dat is het ook maar...dan moet je in de eerste plaats wel de rust hebben om het überhaupt te durven.

Enfin, mijn tip is Google niet zozeer naar bepaalde hartgerelateerde zaken maar vooral naar hoe overmatig ademen en negatief denken ons ziek doet voelen.

En ook voor mij geldt: Het is makkelijk gezegd allemaal maar binnen de kortste keren twijfel ik weer ergens aan. Ik denk dat de beste hulp een combinatie van emotionele hulp is bij een vertrouwd psycholoog die je serieus neemt en het aanleren van Buteyko ademhaling. Mijn grootste probleem nu is dat ik in een vicieuze cirkel van negatieve gedachtes en klachten zit dat ik amper nog de straat op ga of lekker kan sporten. Tijd om er echt weer wat aan te gaan doen!

[Beau1981]

Hoi superskrull

Goed punt idd. Ik vraag me ook altijd af hoe iets nou tot stand komt. De hartkloppingen bijvoorbeeld. Ookal heb ik naar mijn idee geen paniekaanval of hyperventilatie. Ik hoef maar een beweging te maken en het is er al. En dat is zo verraderlijk,want je voelt je verder "goed", en toch ineens die hartkloppingen weer. Waardoor je weer gaat denken/panieken. En voor je het weet zit je de rest van de dag weer in het cirkeltje.
Er is wel eens tegen me gezegd; 'laat de angst toe, ga er eens bij zitten en sta eens stil bij wat je voelt, ipv jezelf af te leiden.'
Nou stilstaan bij wat ik voel doe ik continue, dat is het probleem denk ik, hahah. Ik probeer mezelf wel af te leiden als het me weer te lang duurt. Uit mijn hoofd en echt weer om me heen kijken. Mezelf dwingen om uit mijn hoofd te komen kost veel moeite, maar het resultaat is wel altijd dat de klachten verdwijnen of toch sterk verminderen.
Ik denk dat we ons lichaam en onze geest moeten trainen om weer "normaal" te functioneren. Maargoed, dat vergt heel veel doorzettingsvermogen. Niet onmogelijk gelukkig. En in de goeie momenten heb ik hoop.