Komt beetje bij beetje terug

[joeyjoe]

Hallo,

Ik heb al een aantal topics aangemaakt op dit forum en ook in de verschillende hoofdonderwerpen. Ik heb mijn verhaal verteld en mijn voortgang. Nu merk ik alleen dat de angst er weer stiekem insluipt. Ik heb een nieuwe baan vanaf juni, het ging de eerste weken heel goed alleen sinds vorige week merk ik dat de angst mij wil laten thuis blijven. Ik ben niet specifiek ergens bang voor.. Die tijd heb ik gehad. Alleen ik krijg onverwachts een gevoel in me lichaam of een prikkel die er dan voor zorgen dat ik angstige gedachtes krijg en me dus ga op fokken. Op mijn 'nieuwe' werk heb ik er met een iemand over gesproken dat ik het heb. Deze persoon had het zelf namelijk ook. Waarom ik het niet vertel aan bijvoorbeeld mijn baas, is omdat ik me vaak schuil heb gehouden achter mijn angst en nu ze het niet weten, kan ik me er ook niet achter schuilen. Zoals ik al zei ging het in het begin echt super en kreeg ik alleen maar lovende woorden van iedereen. Alleen de prikkels die ik er krijg neem ik denk ik te serieus. Ik overweeg om overmorgen naar de huisarts te gaan om weer even een goed gesprek te hebben. Ik doe al wel weer van alles. Alleen gaat het een tijd super en dan weer even minder. Ik vind dit natuurlijk jammer omdat ik maar niet kan ontcijferen waardoor er ineens weer zo'n tijd aanbreekt. Ik hoop dan ook dat iemand nog tips voor mij heeft om onder werktijd een paniekaanval te stoppen. Voornamelijk opzoek naar tips, maar jullie verhalen kunnen mij vaak ook al veel helpen


Groetjes joeyjoe

[Mother of cats]

Hoi Joey,

Allereerst wil ik benoemen dat ik het toch dapper vind dat je je angst wel hebt durven delen met een collega, dit neemt misschien al wat druk weg.
Verder voor mij best een herkenbaar verhaal wat betreft de opkomende paniekaanvallen en de onmacht die ermee gepaard komt..

Ik weet niet wat voor werk je doet, maar wat mij soms helpt is even naar het toilet en de kraan laten stromen totdat het water echt koud is, om vervolgens even mijn polsen en handen eronder te laten afkoelen. Het is een directe afleiding en geeft me even een momentje van rust. Als je dan weer in de situatie stapt en het weer benauwd krijgt, kan je je koude handen even op je arm leggen of even in je nek oid. Dat helpt mij soms.

Wat ook kan helpen, is even naar buiten gaan en even een moment van rust creeeren voor jezelf. Als die mogelijkheid er natuurlijk is, even op een bankje gaan zitten op een rustige plek of in het gras. Helpt mij vaak bij het realiseren dat de onrust overbodig is en niks in de brand staat. Ik vind het prettig om de natuur dan te ervaren en mijn zintuigen zo positief te prikkelen.

Nog een praktische tip ; ik heb altijd scherpe kauwgom bij me. Bij opkomende paniek neem ik die direct in, het kauwen kan me afleiden. Ik merk dat ik mijn kaken vaak strak op elkaar heb staan als ik angstig ben dus kauwgom kan dat al wat verminderen, waardoor je lichamelijk misschien wat meer kan ontspannen.

Nog een; denk aan iets wat je direct een positieve herinnering geeft en wat in verband staat met een prettige geur/omgeving, zoals rozen of lavendel / het bos. Als je dit herhaaldelijk tegen jezelf zegt kan je je gedachten mogelijk positief beïnvloeden en je programma hervatten.

Wat mij ook kan helpen, is van te voren bedenken waar ik een ruimte kan verlaten, en het liefst zo dicht mogelijk bij die plaats te gaan zitten zodat ik er altijd even uitkam zonder enorm op te vallen. Ook heb ik vaak een stukje fruit bij me of wat te drinken.

Dit zijn zomaar gauw even wat tips, ik hoop dat je er wat aan kan hebben !
Ik heb mijn verhaal hier laatst ook gedeeld, het is toch fijn om te kunnen lezen dat ik niet de enige ben en er meer mensen zijn met zulke klachten..

Lieve groetjes,
Mother of Cats

[Violet]

Wow, ik ben blij dat ik dit gelezen heb. De grootste angst is hier ook om te falen op het werk hierdoor. Sinds dit jaar heb ik echt m'n droomjob en moest al 2x forfait geven want eens ik een aanval heb of had kan ik onmogelijk in de auto rijden, wil ik niets doen (enkel rechtop in de zetel zitten want iets anders lukt echt niet) en zou het al zeker niet lukken om les te geven... Bij mij heeft het geholpen om dit mee te delen aan m'n baas, de angstaanvallen zijn niet verdwenen, maar ik weet dat er toch ergens een vorm van begrip is. Uiteraard is het niet de bedoeling om niet te kunnen gaan werken... Vandaar ben ik gisteren begonnen met aangepaste medicatie en dit zou moeten maken dat de angstaanvallen verleden tijd zijn.

Maar even toelichting bij "angstaanvallen":

-het moment waarop ik zo'n "aanval" krijg ben ik meestal gewoon rustig, maar heb ik wel maagpijn
-ik heb geen specifieke angst, enkel de generale dingen waar iedereen een beetje voor vreest ( de dood bijvoorbeeld)
-bij mij duren ze niet één uur, maar meestal een paar dagen