door Jixx » wo 26 aug 2015 13:29
Hallo iedereen,
Ik doe al heel lang onderzoek naar mijn klachten. Ongeveer 3 jaar nu bijna. En mijn klachten komen het meest overeen met de klachten die jullie omschrijven. Ik zal uitleggen waarom ik geen diagnose heb gekregen. Ik rook Cannabis, en daardoor willen ze mij bij het ggz niet psychiatrisch onderzoeken waar mijn klachten vandaan komen. Terwijl de oorzaak toch net even iets anders ligt. 4 en half jaar geleden werd mijn zusje erg ziek. Zware paniekaanvallen, hyperventilleren, paniekaanvallen en angst die heel extreem kunnen zijn, en soms wel 3 uur kunnen aanhouden, en hypochondrie. Ik en me ouders begonnen veel zorg op ons te nemen, en ik stopte er zelfs voor met werken. (grootste fout die ik misschien heb gemaakt) achteraf gezien. Maar ik kon mij ook al niet meer zo goed concentreren. Kort nadat mijn zusje ziek werd, kreeg ik plots wat pijn in mijn onder rug, maar dit ging weer vrij snel over. Langzaam maar zeer zeker kreeg ik zo heel af en toe eens een licht gevoel in mijn hoofd als ik bijvoorbeeld naar de supermarkt wandelde, of in de auto zat. Het leek ook of ik dan een beetje zweverig op me benen loopte,maar dit gevoel zakte meestal weer vrij snel, en bleef dan een tijdje weg. Soms wel maanden, en dan kwam het niet terug. Ik wist niet wat het was, ervaarde het als niet prettig, maar ik ondernam er verder geen actie tegen. Op een dag had me zus weer hele extreme paniekaanvallen, en toen ben ik bij haar weg gegaan, en even met de trein naar de stad gegaan. Op de terugweg in de trein kreeg ik ineens extreem veel pijn in mijn onder rug. Ik voelde me ongemakkelijk worden in de trein, en volgens mij was daar mijn eerste paniekaanval. Mijn hart sloeg op hol, en ik begon te zweten, en wilde het liefst zo snel mogelijk uit die trein.
De pijn in mijn rug ging niet over, en ik kwam in een viceuze cirkel terecht. Ik ging op bed liggen, en werd wat depressief. De pijnstillers die ik kreeg voorgeschreven zoals Diclofenac en Tramadol werkte niet tegen de pijn, en beidde hadden nare bijwerkingen. In tussentijd begonnen ook mijn spieren raar te doen, en begonnen zich te verstijven en verharde. Ik wist niet waarom? Maar vrolijker werd ik er niet op. Ik vroeg mijn huisarts of hij misschien een middeltje had wat mij geestelijk wat meer kon oppeppen want ik werd depri. De huisarts schreef mij Mirtazapine voor. (anti depressiva) Ik had de medicatie ingenomen, en de volgende dag rookte ik een jointje, en ik kreeg weer een (vermoedelijke) paniekaanval. Ik belde mijn huisarts op en zei: Dat spul wat je me hebt voorgeschreven lokt angst uit als ik een jointje opsteek, en ik mocht wat Lorazepam gebruiken om dit te onderdrukken. Langzaam maar zeker kreeg ik steeds vaker last van allerlei symptomen, zoals het schrikken van toeterende auto's. Mijn spieren bleven verhard, en ik keerde hiervoor terug naar mijn huisarts. Deze kwam met het idee om Risperidon voor te schrijven als spierverslapper. Daar de medicatie volgens hem niet verslavend werkte, en benzodiazepines wel. Ik stapte over op Lexapro, en met de Lorazepam stopte ik. Echter, na een tijdje begonnen mijn gedachten te veranderen bij het opsteken van een joint. Zo kreeg ik steeds vaker negatieve gedachten i.p.v. positieve gedachten. Deze keerzijde zette mij aan het denken, en vervolgens ging ik eens opzoeken of er informatie op internet stond over het tegelijktijdig gebruik van antipsychotica in combinatie met Cannabis. Al snel kwam ik tot de conclusie dat antipsychotica en Cannabis een absolute no-go is. Ik was inmiddels overgestapt naar een andere huisarts, omdat ik met de vorige niet door een deur kon. De enisgte verklaring die had voor al mijn klachten was dat ik wiet rookte. Ik vroeg mijn nieuwe huisarts om af te bouwen met antipsychotica. Dit was geen probleem, en ik ging van 4 mg naar 0 mg door om de 2 weken 1 mg eraf te halen. De volgende dag toen ik eindelijk op 0 mg zat kreeg ik een zeer zware paniekaanval, agitatie, angst, onrust, wiebelende benen, en ik kreeg onmiddelijk Alprazolam voorgeschreven van mijn nieuwe huisarts. Ik kreeg 3 x daags 0,5 mg voorgeschreven. Eenmaal thuis aangekomen pakte ik er maar gelijk twee, en ben op bed gaan liggen. 2 weken later zat mijn gebruik al op 3 mg per dag. Ik was ergens in die periode gestopt met de Lexapro zonder moeite, maar ik vroeg mijn huisarts toch met spoed weer aan de antidepressiva te zetten, om zo te voorkomen dat het Alprazolam gebruik ernstig uit de hand liep. De weken daarna ging het alleen maar slechter met mij. Ik ging heel veel op bed liggen, en dacht steeds maar dat ik dood ging. Ik voelde van alles zowel lichamelijk als geestelijk. Na 8 weken belde ik mijn huisarts op en vroeg of ik weer mocht beginnen met antipsychotica, maar niet hoger dan 2 mg per dag. Toen kwam er weer een tijdelijke keerzijde en knapte ik wat op. Vooral het depressieve gevoel ging weg, ik kwam weer vaker uit bed. Maar ik zit nu wel dagelijks met exact dezelfde klachten die jullie hebben. Ik slik Alprazolam naar behoefte. Sommige dagen zit ik op 1 mg per dag, en andere dagen slik ik 3 mg per dag. Ook ik heb het idee dat antidepressiva en Alprazolam vaak niet voldoende betekenen voor de klachten. Vandaar dat ik soms zo een hoge dosis slik. Om mezelf in slaap te krijgen, want dat zie ik dan als enige oplossing. Ik ben er inmiddels al achter dat het bij ons in de gene zit. Mijn opa kreeg angst als hij in de bergen moest rijden, en raakte dan helemaal in paniek. Mijn moeder herkent ook veel klachten die ik vertel, en zegt zelf ook vaker in haar leven te kampen heeft gehad met depressies en angst/hypochondrie. En misschien dat wel allemaal last hebben van de bijkomende symptomen: hyperventilleren? Maar ook bij mij helpt rustig ademhalen niet tegen de klachten. Ook heb ik een flink portie zelfmedelijden ontwikkeld, omdat voor mijn gevoel bijna niemand me begrijpt. Vrienden houdt ik buiten de deur, zelfs uitjes met familie vermijd ik liever. Want zodra ik maar iets wil ondernemen, worden de klachten erger. Ik heb inmiddels eigenlijk geen diagnose meer nodig, omdat ik in die 3 jaar tijd zoveel onderzoek heb gedaan op internet dat ik haast kan bevestigen dat ik dagelijks met paniek en angst te maken heb. Of misschien ben ik op zijn minst steeds flink aan het hyperventilleren? Maar dat is een symptoom? Geen stoornis die bijvoorbeeld te maken heeft dat serotonine of dopamine of andere neurotransmitters/hormonen ontregeld zijn? Is er trouwens een toename met patienten die paniek en angstaanvallen krijgen, of durven steeds meer mensen er open over te praten? En waarom is er niet echt een goed medicijn voor? Een van de nadelen van benzodiazepines is dat je er steeds meer van nodig hebt om hetzelfde effect te behalen, en ook verslavend werken. Maar toch lijk ik soms met de hoogste dosis Alprazolam gered te zijn van mijn klachten. Wanneer ik mijn zus moet bezoeken die op dit moment op de psychiatrie verblijft , of ook leuke dingen wil doen, dan stijgt de behoefte soms wel tot 5-6 tabletten per dag. Ik ben echt in een serieus neerwaartse spiraal gekomen, en toch zou ik graag een bevestigde diagnose willen van een gespecialiseerd iemand. Maar ze blijven mij tegenhouden om te onderzoeken vanwege mijn Cannabis gebruik. Inmiddels ben ik wel helemaal volgestopt met medicatie uit de psychiatrie wat naar mijn mening ook je hele gedrag en persoonlijkheid beinvloeden. En ik vind het raar dat ze alles alleen maar op het blowen afschuiven. Ze denken namelijk dat ze onder invloed van al die medicatie wel een duidelijke diagnose kunnen stellen. Hoe kan dat? Ik kan een simpel voorbeeldje geven: je bent neerslachtig/depressief en je krijgt van de huisarts antidepressiva voorgeschreven, vervolgens begint de antidepressiva gunstig te werken, hoe kan dan een psychiater of andere behandelaar concluderen dat je nog depressief bent? Het wordt immers onderdrukt door de medicatie. Zo heb ik al een misdiagnose gehad bij het Kentron (verslavingkliniek). Mijn behandelaar vroeg mij waarom ik antidepressiva gebruikte, want volgens haar kwam ik niet depressief over. Hebben jullie trouwens ook het idee dat de klachten toenemen als je weinig voeding in je maag hebt, of bij het koffie drinken? Soms lijkt het namelijk wel of een flinke vreetbeurt weer wat opknapt.
Iedereen veel sterkte die met deze klachten kampt! Ik hoop dat er in de toekomst een doelgerichtere therapie of medicatie op de markt komt die de klachten geheel doet aanpakken.
P.S. Mijn zus kampt al bijna 5 jaar met extreme paniekaanvallen. Die begonnen met het denken van een hartaanval die ze steeds zou gaan krijgen. Dat is over gegaan, maar nu denkt ze de hele tijd dat ze in een psychose terecht gaat komen. Is dit alleen een gedachten, of kan dat ook echt gebeuren?
Om het onderzoek nog wat completer te maken, heb ik nog wat vragen:
1: Herkennen jullie last van trillende ledenmaten zoals armen of benen?
2: Gaat er een onrustig/opgejaagd gevoel door jullie lichaam?
3: Tintelingen in de handen?
4: Steeds het idee hebben dat er iets ergs met je gaat gebeuren, omdat je van alles voelt, maar toch gebeurd er elke dag weer niks rampzaligs?
5: Verkrampingen van spieren en rugpijn, nek en/of schouder klachten?
6: Klachten nemen toe wanneer je bijvoorbeeld naar de supermarkt moet, of een dagje uit wilt gaan?
7: Door te gaan liggen nemen de klachten iets af en ontspan je wat meer?
8: Soms het gevoel dat je benen los komen van de grond, of juist hele zware benen?
9: Duizelig/licht gevoel in hoofd bij inspanningen of bukken?
10: Blijvend in een viceuze cirkel hangen afwisselend tussen lichamelijke en geestelijke klachten? Denk aan neerslachtigheid, doomscenario's, pijn op de borst (links) , onrustige ademhaling, vermoeidheid, opgejaagder praten, soms moeite met praten (luchthappen), gevoel dat hart overslaat of onregelmatig ritme heeft, raar gevoel in hoofd, hongerig gevoel (vreetbuien) , er mee bezig zijn verergerd de klachten, schrikken van overwachtse geluiden, hartkloppingen goed merkbaar in de pols, niet alleen thuis durven te zijn, interesseverlies, verwaarlozende uiterlijke verzorging, apatisch.
Gr, Jixx