Ik ben 19 jaar en student. Sinds mijn 12e lijdt ik aan een gegeneraliseerde angststoornis. Zolang ik me kan herinneren maak ik me veel zorgen. Eigenlijk dacht ik vroeger dat dit normaal was en iedereen dit deed, maar de laatste jaren ben ik erachter gekomen dat dit niet zo is... Daarbij heb ik veel last van sociale angsten. Het laatste jaar heb ik mij verdiept in gezond eten en heb daardoor ook hypochondrie (altijd bang voor ziekten, ook dat anderen dit krijgen).
Oorzaak voor mijn voortdurende angsten zijn waarschijnlijk een combinatie van een zeer gevoelige persoonlijkheid, een hoge intelligentie (niet opgeschepperig bedoeld, maar ik ben een echte denker en denk veel vooruit en heb dingen snel door, zo dus ook mensen en situaties), erfelijke factoren en als grootste: omgeving (negatieve ervaringen, ook met volwassenen, waardoor mijn vertrouwen diep geschaad is). Op lagere en middelbare school me altijd onzeker gevoeld en veel verschillende mensen gekend, maar vrijwel niemand blijvend. Ik maak vrij makkelijk sociaal contact en maak vaak een goede indruk waardoor mensen zich tot me aangetrokken gevoel maar volg standaard hetzelfde patroon: contact leggen, bevriend raken, bang worden dat persoon mij niet leuk vind wanneer deze mij dieper leert kennen, en weer vlug afstand nemen. Veel mensen en situaties maken me diep onzeker.
Ik heb eigenlijk tot mijn 18e gedacht dat dit is wie ik ben en mijn eigen schuld is. Steeds meer zie ik in dat de angst vroeger mijn bescherming is geweest om niet te voelen dat ik werd afgewezen (omdat ik zelf al afstand gedaan heb) en dat ik er in principe niets aan kan doen. Angst is niet iets waar je voor kiest en is grotendeels te wijten aan omstandigheden in je verleden. Omdat het zo diep in me zit, lijkt het alsof de angsten mij af en toe overnemen.
Toch ga ik gebukt onder veel zelfkritiek en vindt het heel moeilijk aardig te zijn voor mezelf. Heb gewoon een diep gevoel van niet goed genoeg zijn. Het laatste jaar ben ik mezelf erg tegengekomen: ik kom nu op een leeftijd van op jezelf gaan wonen, relaties krijgen, vriendschappen sluiten voor het leven enz. Mijn angst houdt me tegen van veel normale dingen.
Ik maak me ook heel snel zorgen om vanalles; gezondheid en welzijn van mezelf, anderen en dieren, schoolprestaties (!!) mijn uiterlijk (!!), geldzaken... Kan enorm opzien tegen gebeurtenissen in de toekomst die me angstig maken. Ik slaap dan niet, denk constant eraan en heb lichamelijke klachten als hoofdpijn, spanning.
Ik ben op zoek naar mensen die zich wel herkennen in mijn verhaal en ongeveer van mijn leeftijd zijn. Het lijkt me ook fijn om wat ervaringen uit te wisselen of gewoon wat te delen, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik voel me vaak erg alleen staan in mijn problemen omdat angsten in mijn omgeving niet echt gangbare gespreksonderwerpen zijn. Dierbaren val ik hier liever niet te veel mee lastig en daarbij zullen zij het eerlijk gezegd niet echt begrijpen... Volgens mij weet je pas wat angsten met je doen wanneer je deze ervaart.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaaltje.
Ik zou het leuk vinden als je reageert
Groetjes!