Allereerst wilde ik even melden dat ik nieuw ben en dus niet zo goed weet hoe dit werkt, maar dat zal wel komen, denk ik.
Ik ben trouwens een meisje van bijna 18 jaar.
Ik zal vanaf het begin beginnen, zodat het hopelijk beter begrepen word, dus hier komt mijn verhaal:
Een aantal weken geleden kreeg ik een erge druk op m'n borst. Toen was ik niet goed geworden en ben ik naar de HAP gegaan. Daar werd gezegd dat ik een gevoelige maag had en maar maagbeschermers moest slikken. Dat heb ik niet gedaan, omdat ik een druk en pijn op m'n borst voelde en niet bij m'n maag? Ben twee dagen daarna dus langs m'n eigen huisarts gegaan en die zei dat ik het syndroom van Tietze had (ontstoken kraakbeen). Daar kon ik wel mee instemmen. Ze kon me geen antibioticakuurtje ervoor geven, omdat m'n maag wel gevoelig was. Ik moest het dus doen met 4 x 2 paracetamollen per dag. Die nacht heb ik alles overgegeven, als een gek liggen trillen in bed. Kon serieus niet meer stoppen. (Het leek wel alsof ik een epilepsieaanval had. Niet dat dat zo is voor de mensen die denken dat ik dat denk, maar zo erg was het zegmaar). Ik las natuurlijk op internet dat je een hartinfarct ofzo kon hebben en dat je moest oppassen als er griepklachten bij zouden komen. Was vanaf het begin al bang dat het m'n hart was en dus bang om dood te gaan. Die ochtend daarna weer veel overgegeven en voelde me echt ziek. Ben die middag weer naar de dokter gegaan en die beaamde dat de andere dokter gelijk had met het symdroom van Tietze. Het was echt niet m'n hart. De klachten werden uiteindelijk minder, maar dus een paar weken geleden was ik erg moe, duizelig en zwak. Stond met knallende hoofdpijn op en ging ermee naar bed. Twee weken terug bloed laten prikken. Ze dachten dat ik bloedarmoede of ijzertekort had. Uit die bloedtest is dus niks gekomen. Nu voel ik me de laatste paar dagen dus weer erg slecht. Ook last van hartkloppingen, benauwd gevoel, zweethanden etc. De angst om dood te gaan begint nu al een beetje de controle te krijgen over m'n leven. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben zo verschrikkelijk bang dat ik een enge ziekte heb ofzo. Denk dat die angststoornis er gewoon langzaam in is geslopen, toen bij mij het syndroom van Tietze werd geconstateerd. Alsof het allemaal nog niet eng genoeg kon zijn, vond ik gisteren een bultje achter m'n oor. Ik ga mezelf meteen gek zitten maken dat ik kanker heb ofzo mja.. Ook heb ik nu heel last in m'n nek/hals. Alsof iemand de hele tijd er in knijpt en het gevoel heb alsof ik bijna geen lucht meer krijg. Nu heb ik dinsdag een afspraak bij de dokter en ga alles eruit gooien. Ik wil dat ze me gewoon door de molen gaan gooien en op alles testen. Ik wil voor mezelf die zekerheid kunnen hebben dat ik hartstikke gezond ben, want dat heb ik nu niet.. En als dat zo is, wil ik graag hulp zoeken voor mijn angststoornis. Ik heb gelezen dat je daar ook veel klachten van kan krijgen. Op dit moment dus erg bang en kan niet wachten tot dinsdag
Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben blij dat het eruit is en heb kunnen delen met mensen die mij hopelijk begrijpen.
Kus
