
Even om kort voor te stellen, ik ben 31, getrouwd en nog geen kids. Sinds een Trombose/Longembolie in 2004 kamp ik met angst- en paniekaanvallen (hyperventilatie, etc, etc.) Na diverse psychologen ben ik in maart 2011 terecht gekomen bij een psychiater en dat heeft tot begin 2015 m'n leven veranderd. Begin 2015 ben ik echter overspannen geraakt en daarmee zijn alle klachten weer terug (nog steeds). Ik denk meerdere keren per dag dat ik iets ernstigs heb of dood ga, constant gespannen, aan m'n vrouw vragen of ik er slecht uit zie, de gekste dingen

Ik ben nu 2 jaar verder en ik ben 12 juni overgestapt van Lexapro (15mg p/d) naar Setraline (50mg p/d). Eerst twee weken Lexapro afgebouwd en daarna 1 week 25mg Setraline en dan nu 50mg. Ik voel me er helaas niet beter door, sterker nog de angst lijkt alleen maar toe te nemen. Indien nodig mag ik ook nog 3x per dag 10mg Oxazepam innemen.
Eind april is er Slaapapneu (OSAS) geconstateerd bij mij met een AHI van 60. M.a.w. ik had 60 ademstops van minimaal 10 seconden per uur. Ondertussen slaap ik nu 3 maanden met een CPAP . Ik slaap nu als een os, maar om nou te zeggen dat ik uitgerust ben…
Waar ik me vooral heel druk om maak zijn de vage (lichamelijke) klachten die ik al lang heb: moe, gevoel dat ik watten in m’n hoofd heb, duizelig/draaierig, pijn steken op allerlei plaatsen (of ieder dingetje valt me op), hoofdpijn, soms paar weken ontregelde ontlasting, gevoel dat alles langs mee heen gaat, gejaagd gevoel , etc., etc. De huisarts en psychiater gooien de meeste klachten op m’n angststoornis, maar ik kan moeilijk accepteren dat dit echt zo is. Accepteren, dat is ook iets wat m'n psychiater vaak zegt, accepteren dat ik dit heb en zal blijven hebben, maar dat is niet zo makkelijk helaas...
Gedurende het typen vroeg ik me af wat ik eigenlijk wil bereiken met dit bericht en deels denk ik gewoon m’n hart luchten

Alvast bedankt voor jullie reactie.