Angst voor de dood

[Sascha]

Hoi Ptries,

Ik ben dus net terug van Cardioloog, heb een echo gedaan van het hart, ECG en een hardloop ECG. Mijn hart is super gezond en in top sport conditie. Dus ik ben helemaal blij ervan geworden. Hoop dat dit mij gaat gerust stelen. De cardioloog zij dat ik beter bij een Psychiater langs kon gaan omdat het allemaal psychisch is

Dus als ik nog steeds bang blijf dan ga ik dat maar eens doen. Ben blij dat ik dit met jou heb kunnen delen en daarom schrijf ik je toch nu het toch allemaal ok is.

Groet,
Sascha

[ptries]

Hoi Sascha,

Wat goed om te horen dat het helemaal OK is met je hart!

Het kan inderdaad nooit kwaad om een keer met iemand te praten. Onthoud wel dat, vooral in geval van hyperventilatie, jij zelf diegene bent die er iets aan moet doen. Jij moet die vicieuze cirkel doorbreken. Je omgeving kan hierin alleen ondersteunen. Je geeft aan topsporter te zijn. Probeer jezelf hierop te focussen en er vooral van te genieten. Beweging is erg goed tegen hyperventilatie. Met name wandelen. Probeer wel om, nadat je hebt gesport, je ademhaling weer rustig te maken. Zoals je misschien ook in het Buteyko boek al hebt gelezen is het goed om na het sporten/bewegen rustig te gaan zitten en na een uitademing je neus dicht te knijpen. Vervolgens iets langer inhouden dan comfortabel is en met korte ademhalingen (je klinkt dan net als een hijgende hond) weer tot een normale ademhaling te komen.

Mocht je in de toekomst nog vragen hebben over de Buteyko methode en de eventuele reinigingsreacties, mag je die altijd stellen! Indien het hyperventilatieklachten zijn is de kans erg groot dat je er vanaf komt. Succes ermee!

[NB21]

Hallo iedereen,

Ik ben een vrouw van 22 jaar, deze verhalen weergeven echt verbondenheid voor mezelf. Ik ben onlangs gestopt met coca-cola drinken (verder in het verhaal wordt dit relevant). Ik ben momenteel stage aan het doen in de zorgsector. Op een ochtend had ik net een "nacht" gehad. 'S morgens dronk ik 3 koppen koffie (het smaakte zo lekker ) Tijdens een vergadering kreeg ik heel heftige hartkloppingen en overviel mij een benauwd gevoel (paniekaanval dus) dit gevoel is onbeschrijfelijk griezelig.. Toen ik thuis kwam besefte ik dat dit niet normaal was (mijn hart klopte nog steeds geweldig hard) we zijn naar spoed gegaan en conclusie: hyperventilatie van stress.. Sinds dit voorval heb ik nog steeds paniekaanvallen en een verschrikkelijke angst om dood te gaan.. ik heb men lichaam intens gevoeld en beseft dat het zomaar gedaan kon zijn.. sindsdien heb ik een fobie.. ik word smorgens wakker met de gedachten dat het mijn laatste dag kan zijn.. continue paniekaanvallen en angstgevoelens.. ik begrijp niet hoe mensen kunnen genieten van het leven.. wat als het nu gedaan is? Ik mis mijn oud leventje zonder gepieker over de dood.. ik ben ook onlangs een familievriend verloren, ik pieker over het feit dat hij vorig jaar nog op deze planeet rondliep.. daarnaast ben ik bang voor de onzekerheid na de dood.. er zitten zoveel vragen en problemen in men hoofd.. ik ben 2 maal op spoed geweest met een hyperventilatie.. daar zeiden ze dat mijn hart OK is en mijn bloed ook (want ik had ook een angst om kanker te krijgen zoals die familievriend.. bijna zlke dag heb k huilmomenten of stort ik in huilbuien omdat het me allemaal teveel is.. vroeger kon ik hier sterker in zijn.. momenteel heb ik besloten om in therapie te gaan.. ik voel me zo stom omdat ik zelf mensen beter wil laten voelen in hun vel en ik kan mezelf niet goed laten voelen... Dank jullie voor al jullie verhalen

[er123]

hallo,
ik ben een jongen van 17 jaar oud.
Heb nu al iets van 8 weken last van aanvallen van hyperventilatie/paniek.
Kheb altijd gezond geleefd en sport ook veel ( enige ongezonde is eig dat ik teveel koffie drink)
Ook bij mij wordt er gezegd dat het stress is ( al zou het volgens de psycholoog ook kunnen zijn om een traumatische ervaring die ik heb gehad). De enige reden dat ik nog niet naar het ziekenhuis/SEH ben geweest is omdat mijn moeder die zelf in het ziekenhuis werkt zegt dat het echt niet meer is dan hyperventilatie. ben al wel een keer op school bijna met de ambulance afgevoerd maar nadat ze een aantal testjes hadden gerund (ecg bloedsuiker, bloeddruk) en de aanval afnam ben ik alsnog gewoon naar huis gegaan.
kheb tot nu toe veel geprobeerd te doen om het te verbeteren maar het is eigenlijk alleen maar verslechterd over de weken. Ik ben erg bang dat ik door mijn angst mijn studie ga verpesten waarvoor ik mijn P moet gaan halen in mijn eerste jaar , ook bang dat mijn relatie eronder gaat lijden want ik ga straks 2 weken naar het buitenland met mijn vriendin en denk niet dat ik dat aankan als ik deze problemen heb ( heb het haar nog niet eens verteld omdat ik hoop dat ik er nog uit zal komen)

Vraagje: Heeft het doen van een onderzoek bij de cardioloog bij jullie rust gegeven?
En kostte dat geld of wordt dat door de verzekering gedekt?

momenteel heb ik besloten om in therapie te gaan.. ik voel me zo stom omdat ik zelf mensen beter wil laten voelen in hun vel en ik kan mezelf niet goed laten voelen... Dank jullie voor al jullie verhalen

zit op het moment ook bij een fysio en een psycholoog. Heb vaak na/tijdens aanvallen dat ik idd huilmomenten heb en daar voel ik me ook dom bij want ik herken mezelf er gewoon niet in. Ook van mijn paranoide gedrag wordt ik helemaal gek. Ben nu vaak nachten aan het doorhalen omdat ik te bang ben om te slapen ( controleverlies) en dat helpt ook niet echt bij als je je top wilt voelen. Je weet pas hoe fijn het is om normaal en gezond te zijn op het moment dat je het niet bent ;/

[NB21]

Ik kan mezelf volledig kn je verhaal vinden, angst om niet te slagen voor school, niet kunnen slapen (zoals nu).. heb vannacht gedroomd dat ik stierf maar dit was geen positieve manier.. kvoel me momenteel heel misselijk, men maag doe rare dingen.. ik zou echt blij zijn dat ik me terug beter zou voelen en genieten van het leven.. k voel volledig met je mee.. ik ben ook mezelf verloren en wordt kwa/verdrietig van mijn gekke gedachten.. k ben bang om volledig gek te worden.. normaal kan ik 12 uur slapen want ben altijd zo een slaapkop en nu is het 5 uur smorgens en kan ni meer slapen door mijn angst.. kwil echt terug rust in men hoofd en lichaam

[er123]

Heb ook last van mijn maag ( soms voor mijn gevoel zelfs ssmentrekkingen) en ja ben ook bang dat ik langzaam gek word. Ben altijd graag zelfstandig geweest maar dat lukt me niet meer. En heb ook 2 broertjes waarvoor ik een voorbeeld zou willen zijn maar ik kan nu weinig/niks doen.

Wat voor mij soms helpt is terugvallen in hobbys.
Koken vind ik erg leuk en wnr ik daarmee bezig ben voel ik me meestal een stuk beter. Ergste is nog wel : normaal zou ik kunnen leven met de klachten ( pijn borst/buik tintelingenhartkloppingen) maar de angst kan ik niet meeleven het is echt hels

[er123]

Ook nog een vraag voor de mensen die ervan af zijn:
Ie het normaal dat nu het voor mijn geval minder wordt ik toch soms nog zware terugvallen heb?

Alvast bedankt,

[Anoniem24]

Hallo.

Ik ben ook erg bang om dood te gaan. Ik ben afgelopen jaar mijn kindje verloren aan een dood geboorte. Na die tijd heb ik steeds er veel last van druk op mijn linker borst. Ben daar voor een aantal keer naar de huisarts geweest en word gezegt dat het me spieren zijn waar ik last van heb. Ik vind het zelf zo een eng gevoel omdat ik soms zo last heb van de druk en een verhoogde hartslag heb. En omdat ik weet dat hartklachten bij ons in de familie voor komen. Ben gewoon bang om een hartaanval te krijgen en dat is gewoon mijn grootste angst. Weet gewoon eigenlijk niet goed wat ik hier zelf mee aan moet.

Is er iemand die me advies kan geven hoe ik met deze angst om moet gaan.

[Benben72]

Hallo Allemaal ,

Na het stoppen met roken in Juni vorig jaar ( 2015 ) en het plotselinge overlijden van een collega van mij , loop ik al een halfjaar rond met de gedachte dat ik ieder moment van de dag een hartaanval kan krijgen .

Ik had het voor een maand geleden behoorlijk onder controle , maar de laatste drie dagen is het echt hopeloos , en dan bedoel ik heel onrustig , hartkloppingen , zweten , paniek aanvallen , alles wat er bij hoort en je er niet bij wilt hebben .
Ik ben ondertussen twee keer al bij mijn huisarts geweest , en die verzekerde na een uitgebreid onderzoek dat er echt niets aan de hand is , hart je tikt zo als het horen moet zonde bij geluiden .
Maar wat ik ook probeer krijg de gedachte niet uit mijn kop , het is nu al zo erg dat ik het bijna ga missen, om dat ik denk dat het er bij hoort , als het er even niet is .

Ben een aantal keren bij een psycholoog geweest en die zegt : accepteer het laat het binnen komen , en ga met je gedachte om dat het kan gebeuren , en wat dan nog zegt hij , bij jou doet het even zeer en ben je er vanaf , alleen het nadeel is dat je familie het ergste er onder lijd .

Maar ik wordt er zo langzamer hand gek van , het is enorm vermoeiend ,krijg de hart kloppingen niet weg zij zijn de redenen dat ik mij zorgen maak , als dat er niet is ben ik ook niet onrustig , maar ja hoe doe ik dat .

Heeft iemand een tip ?

Groet,
Ben .

[Caplysander]

Hoi ben,

Ik loop al heel wat jaren met een soort gelijk iets rond, en het is heel zwaar. Wat mij het meeste helpt is psychosomatische fysiotherapie. Je moet hier wel mee langs je huisarts voordat het helemaal uit de hand loopt, bij mij gaat het daardoor ook moeilijk uit mijn systeem.

Zijn er trouwens mensen die in real life een keer zouden willen afspreken om her over te praten?
Ik heb geen mensen in mn omgeving die mijn angst goed snappen. Ik woon in Rotterdam

[Benben72]

Hallo Caplysander,

Door mijn werk kan ik het voor een hele lange tijd op zij zetten , en ik dacht dat ik er ook van af was , het ging afgelopen drie weken echt super , maar nu ik weer thuis ben is het weer helemaal hopeloos , krijg het niet uit mijn kop , tot grote ergernis .
het is ook bull shit, want ik weet dat er niets aan de hand is , dat is nu juist het irritante er van .
het zal moeten slijten ,aan geestelijk hulp heb ik ook niets die zeggen aanvaard het laat het binnen komen druk het niet weg , en dat doe ik ook , en dat help soms een beetje .
lekker bezig zijn is het beste medicijn .
maar ja ik werk 2 weken en dan ben ik 2 weken vrij , de rust die dan vrijkomt doen mijn demonen , mij weer plagen .

[Erna]

Hallo
Mijn angst voor de dood heb ik sinds ik klein ben.
Ik heb het zelf veroorzaakt.
Toen ik anderhalf was, heb ik mijn benen met heet water verbrand.
Natuurlijk kreeg ik daar later problemen mee. Ik werd nagekeken, was jaloers op andere met mooie benen, kon geen shorts dragen etc etc. Ik had het er heel moeilijk mee, heb veel gehuild en er heel veel over nagedacht..Teveel.... Ik begon iets te zoeken wat erger is als die benen van mij.. En ik heb het gevonden; de dood!
Sindsdien ben ik ongelukkig en het wordt steeds erger, hoe ouder ik wordt. De gedachte dat ik er ooit niet meer zal zijn...
Ik ben nu 46.
Ik kan niet gelukkig zijn, heb geen emoties, eigenlijk ben ik al halfdood, want elke keer als er iets moois is, denk ik, je gaat toch dood...
Lichamelijk heb ik ook problemen; maag, ademhaling, pijn hier en daar. Dus dan denk ik, ik heb kanker.
Ik benijd mensen die een religie hebben, die hebben een troost, ik wilde dat ik ook kon geloven.
Dit is droog geschreven en ik val ook met de deur in huis, dat weet ik. Ik kan er ook met niemand over praten, want ik wil niet dat anderen ook zo gaan denken als ik. Dat gun ik niemand..Ik heb vier kinderen en ik hoop dat ze daar nooit last van krijgen...dit is geen leven..

[Maanmaan]

Hallo,

Ik ben 15 en heb nu al 2 maanden last van teveel denken aan de dood. Ik kan er mezelf niet in vinden dat ik ooit dood ga en er nooit meer tor in het eind der tijden zal zijn. Ik ben bang dat ik mijn geliefden nooit meer zou zien en dat ik misschien alleen mijn gedachtes nou zou hebben zwevend in de duisternis tot in dr eeuwigheid. Aan deze gedachtes denk ik bijna elke dag en soms is het zo erg dat ik begin te zweten, hyperventileren en niet kan slapen. Ik heb er met mijn ouders over gepraat en ze zeiden dat ik er zelf een beeld van moet maken en dat er echt wel wat is na de dood. Ik kan me er nog steeds niet mee vinden en ik weet dat iedereen dood gaat, maar ik ben gewoon zo bang dat het erg zou zijn. En het is ook vooral de gedachte dat ik er nooit meer zou zijn. Ik vraag me af wat ik het beste kan doen want heb er echt last van en mijn vrienden weten geen raad meer.
Liefs E.

[NicoleK97]

Hallo,

Ik wil heel graag even mijn verhaal kwijt, het even van me af schrijven.
Ik ben 19 jaar en heb eind november op de brain care gelegen omdat ik gevoelloosheid had aan een kant in mijn gezicht. Alles onderzocht maar niks aan de hand.. hart is ook nagekeken aan de monitor en ook daar geen afwijkingen te zien Nu hebben ze chronische hyperventilatie bij mij geconstateerd, daar komen mijn klachten dus vandaan. Nu is het zo dat ik zo ontzettend bang ben dat ik zomaar ineens dood ga, het beheerst echt mijn leven. Ik durf niet meer te slapen, heb oxazepam nodig om te kunnen slapen. Volgende week ga ik voor het eerst naar de psycholoog. Zijn er mensen die misschien wat tips hebben hoe ik dit zelf kan verminderen? Het lijkt wel alsof ik gek word.. ergens weet ik ook wel dat ik niet dood ga nu, ben kerngezond en nog hartstikke jong. Maar die angstgevoelens gaan gewoon niet weg