Hartoverslagen, duizelig, angst. Wie herkent dit..?

[ptries]

Hoi Rineke,

Wat mij vaakt helpt is mijn adem even in te houden of een lange uitademing te maken.
En ja, hoe cliché ook..er niet aan denken helpt altijd. Maar ja, dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan!

[sien]

Hoi, als ik hartoverslagen heb ga ik hoesten , dan lukt het dat ze verdwijnen. En ook ga ik dan ,want dan ben ik weer bang ,door mijn buik ademen.
Grtjes

[sien]

Hoi allemaal ,

Nu heb ik mij laten testen voor chv ,en natuurlijk ,ik heb dat
Maar deze week heb ik echt iets engs ervaren ,ik stap uit de auto ,samen met mijn man en ik krijg een gespannen gevoel ,juist boven mijn maag ,en juist onder het midden van mijn borst ,onmiddellijk hartoverslagen ,angst ,ik moest een trap op ,ik dacht dat ga ik nooit halen ,toch gelukt ,een trap af gevoel bleef ,toen nam ik een koekje uit mijn tas en het was over . Nu vraag ik mij af ,was dat iets van mijn hart of was het mijn maag of slokdarm . Echt akelig . mij huisarts zei ,dat is niks ,heel zonder interesse,maar dit gevoel blijft mij bij.Kent nog iemand dit?
Grtjes

[nathaly]

Hoi ik wil ook graag mijn verhaal delen.

Ik ben een moeder van 2 en heb al sinds mijn 16e een wat hogere hartslag.
3maanden geleden begon ik er echt last van te krijgen en op een middag kreeg ik steken aan de linkerkant ik dacht ineens dat mijn laaste uur geslagen was. Uiteindelijk op de seh belandt alles was goed. Ik heb vanaf toen alleen nog maar paniek gevoeld en bang geweest dat er iets ernstigs met mijn hart aan de hand was. Ik ben meerdere keren naar de SEH geweest...ECG gemaakt, bloedprikken er was telkens niks. Ik blijf denken dat er iets mis is. In de tussentijd kreeg ik pijn in mn linkerarm wat me nog meer beangstigde. Uiteindelijk 3 maanden later doen allebei mijn armen pijn, pijn op mn borst links, rechts en t midden, mn nek, mn schouders en mijn kaken. Mijn hart gaat soms zomaar ineens heel erg snel. Vaak als ik net uit bed kom maar ook gewoon als ik rustig zit. Sinds 3 weken zit ik aan de oxazepam omdat ik het niet meer aankan...de gedachte dat het elk moment afgelopen kan zijn is gewoon slopend. Nu heb ik ook overslagen erbij...waar ik helemaal van tegen t plafond schiet..soms de gewone die je half in je keel voelt maar ook dat je voelt boem.....en dan BOEM!! Ik ben ten einde raad...ik heb geen leven meer. Ik raak telkens in paniek en blijf denken dat ik iets mankeer. ( heb al een fietstest, echo, ecg en bloedafname achter de rug) met de uitslag we zien dat je hart sneller gaat mr niks gevaarlijks. Herkent iemand dit? En wat kan ik doen? Mijn hele gezin lijd hier onder.

[pieter1900]

Beste mensen,
Ik herken uiteraard jullie klachten en angsten omdat ik er zelf ook last van heb, dan meer en dan minder. Ik heb me de laatste jaren flink verdiept in het hart en zijn werking en weet er nu toch zoveel van dat ik het een en ander uit zal leggen.
Allereerst is er een groot verschil tussen een hartoverslag, wat vaak een extra systole is en tussen een hartblock wat dus letterlijk een uitval is van 1 hartslag.
Het eerste heeft mijn vader ook, 86 jaar is akelig om te voelen maar kan echt geen kwaad! Het hart heeft 4 compartimenten, boven 2 boezems en onder 2 kamers. Bij een extra systole (frans voor kanonschot) is er dus gewoon een extra slag, maar doordat de kamers al gevuld zijn moet het bij de 2 slag harder werken om het bloed weg te krijgen vandaar die bons.
Als je ooit een holterkastje hebt gehad kunnen ze precies uitlezen welke storing je hebt. Bij het uitvallen van een slag, een zgn hartblok heb je verschillende gradaties.
Ik zelf vraag altijd van elk onderzoek een copy en zo wist ik dat ik een 2 e graads block had. Type Mobitz1 of wenckebach.
Ik heb gisteren weer een aanval gehad van "maar"3 gemiste slagen en ben dan ook van de schrik nog niet bekomen. wat ik wel weet dat er veel triggers zijn. Ik moet uitkijken met te veel alcohol, koffie of te laat naar bed gaan en stress. Ook te veel calcium of magnesium kan het hartritme veranderen. Denk hierbij aan rennies. Ze ontkennen het zelf maar het zijn calcium bommen.
De doktoren zeggen tegen mij, zodra mijn hartslag drastisch naar beneden gaat , zo rond de 40 of ik collaps neigingen krijg is het tijd voor een pacemaker.
Ik heb het ook vaak bij plotse zware inspanningen of echte schrikreactie. het zal ook te maken hebben met een sterke werking van de nervus vages.
Een 2e gr hartblock kan overgaan in een totaal block maar dan is er nog een escape ritme van het hart. Het hart trekt dan zelf samen in een veel lager ritme.
Een extra slag is dus akelig maar ongevaarlijk, een hartblock kan in een bepaald geval gevaar opleveren maar dan moet je ook eerst zeker weten dat je een AV block hebt.
Nou dit was in een notendop mijn verhaal, als iemand vragen heeft dan hoor ik het wel gr pieter

[sien]

Hallo allemaal ,

Ik heb tijden geen last gehad met hartoverslagen ,maar de laatste dagen heb ik weer prijs,echt akelig , ge meent dat het bijna gedaan is.Ik neem spasmomen voor spastisch darmen ,en nu meen ik dat het daar van komt.Bij mij is ook chv vastgesteld , maar ligt het daar wel aan ?Ik heb de laatste tijd ook al wat meer chocolade en koekjes gesnoept ,daar ligt misschien ook de gevoeligheid , maar het is en blijft heeeeel akelig.
Grtjes Sien

[Kroimel]

Ook ik heb hetzelfde. Al vanaf mijn 27e, ben nu 36. Het is vaak puur een combinatie van een paar zaken. Werk wat niet leuk is, weinig ontspanning, veel spanningen, weinig slaap, cafeïne en ook wel degelijk suiker! Hartoverslagen en veel paniekaanvallen. Uiteindelijk zelfs een burn-out.

Allemaal fijn dat er herkenning is, maar heeft iemand inmiddels iets gevonden wat echt helpt? Wat je kan doen om te TESTEN is een diazepam 10mg nemen. Als je hartkloppingen en paniekaanvallen stoppen dan is het wel degelijk psychisch. Al kunnen hartoverslagen nog wel voorkomen hoor. Heb je dan nóg erge klachten dan zou het best lichamelijk kunnen zijn. Gebruik het middel nooit langer! Je schrikt hoe snel je lichaam went. Na een week tot tien dagen merk je ook pas ontwenningsverschijnselen in de vorm van oa paniek! Blijf van die zooi ook al helpt het.

Bij mij werken bètablokkers, ssri, ademhalingsoefeningen, psycholoog, mindfulness in ieder geval niet. Blijf van de koffie, suiker en alcohol af. Sporten is goed, maar let op met krachttraining. Spanning zijn vaak losse kleine opstapelingen van kleinere spanningen. Zoek afleiding en doe dingen die energie opleveren én zorg dat je heel veel slaapt. Maar goed... Iemand naast deze zaken iets wat heeft gewerkt wat niet is genoemd?

[Su6179]

Goede avond,

Wat ben ik blij te lezen dat ik niet de enige ben die hier mee zit. Ik heb veel landt van angst en paniek aanvallen, hartkloppingen, hyperventilatie, niet meer durven lopen, hoofdpijn, misselijk, moe, haast geen gevoel in lichaam. Zo sta ik op en ga zo, meestal, slapen. Loop bij psycholoog, maar schiet er niks mee op. Heb ook last van depressie, ik zie totaal geen lichtpuntjes meer. Heb medicatie, maar lijkt soms erger te worden. Iemand nog een goede tip? Durf vaak m'n eigen huis niet meer uit of sowieso te lopen, dan zit ik verkrampt op de bank en ga kruipend m'n huis door.

[Geert79]

Beste lotgenoten,

Het is idd een combinatie van een slechte levensstijl (lichaam) en te veel piekeren (geestelijk). Ik zit thuis met een depressie en burnout;heb het medisch parcours afgelopen en volg nu therapie.

Het ging 2 weken redelijk ok tot...de baby van 1 jaar een oorontsteking kreeg en ieder uur wakker werd. Slaaptekort is een grote oorzaak = hartoverslagen = niet durven bewegen...en zo moet je opnieuw beginnen.

Probeer zeker een psycholoog voor een persoonlijkheids test. Oefen je ademhaling en probeer yoga. Soms lukt het, soms niet.

Het is verdomme moeilijk en frustrerend maar leg het je vrienden, familie en collega's uit. Zo ben je gerustgesteld.
Ik hoop dat iemand een kantenklare oplossing had, maar het wordt een weg met ups en helaas ook downs.

Sterkte

[Chris58]

Ik doe mijn verhaal ook maar eens.
A.
Ik ben 58 , man ; in verleden langere tijd in behandeling geweest bij een psycholoog voor depressieve klachten, lang geleden 1/2 jaar thuis gezeten met burnout klachten en sinds enige jaren 'gelukkig 'gescheiden.
Naar mijn idee heb ik mijn leven sinds mijn scheiding goed op de rails en besteedt mijn tijd aan leuke dingen ; veel sport ; koken ; mijn kinderen.
B
Raar vind ik dat nu ik mij sinds enige jaren in rustiger vaarwater bevind , ik steeds meer lichamelijke klachten begin te krijgen: duizeligheid , zweetaanvallen , hartoverslagen , pijn op borst , ernstige vermoeidheid. Ik ben gestopt met roken ; sport veel , eet gezond , drink weinig.
Bij sportkeuring kwam uit :' bovengemiddelde conditie voor leeftijd.'
Aan mijn huisarts heb ik niet veel ; aangezien ik in de gezondheidszorg werk lijkt hij te denken dat ik het allemaal beter weet en hij zegt altijd dat hij soortgelijke klachten heeft en meestal praten we daarna over zijn problemen.
op mijn vraag heb ik een paar jaar geledeneen cardiologisch onderzoek gehad met fietstest , holter etc ; daar is niets raars uitgekomen.
Mijn bloed schijnt in orde te zijn.
Ik heb een kleine hernia in mijn middenrif maar ook dit schijnt niets ernstigs te zijn.
Aangezien mijn klachten bleven ben ik ook door een neuroloog gezien ; een mri van mijn schedel gaf geen afwijkingen ; en toen de neuroloog mijn verleden (A) hoorde was naar mijn idee 1+1+2 : medicatie in de vorm van een antidepressivum "om de spierspanning te verminderen" > Die heb ik kort geslikt maar kreeg daar buiten een droge mond alleen maar een suffe kop van.
Ondertussen worden mijn klachten steeds erger ; zo langzamerhand moet ik steeds meer moeite doen om door te gaan met mijn sporten ; dit zijn voor mij ook belangrijke sociale activiteiten en ik heb geen zin om me te gaan opsluiten.
Laatst was op een weekend met een paar vrienden en lag met een van hun op een kamer; s morgens zei hij dat ik vreselijk onrustig had geslapen met veel ademstops en gesnurk. Hij vroeg zich af of ik geen apneus had.
zo langzamerhand schaam ik me om mensen lastig te vallen met mijn gezeik; maar aan de andere kant heb ik zoiets van; de enige manier om serieus genomen te worden is door dood neer te vallen!! Achteraf zullen mensen dan zeggen dat ik toch gelijk heb gehad.
Ik geloof nog altijd niet dat mijn geest zo sterk kan zijn dat ik deze klachten "verzin".
Dus heb ik toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken en weer naar mijn huisarts om naar een slaaponderzoek te vragen ; over 2 maanden! kan ik bij een longarts terecht en ik hoop dat hier iets uitkomt ;
ik lig nog liever de rest van mijn leven met een antisnurk masker dan met bovenstaande klachten.
Als dit niets oplevert ga ik alternatief ... heeft iemand op dat gebied ervaringen of adviezen?
Zo .. het staat op papier

[Sjonnie]

Beste allemaal,

Ik ben 48 jaar oud en kreeg eind 2013 voor het eerst te maken met echte gezondheidsklachten; angina pectoris, ik heb een bypass operatie ondergaan die goed verliep en kon erna al weer snel uit het ziekenhuis.
Op advies van de fysio ben ik eerder begonnen aan de revalidatie als anderen, de eerste dag op de revalidatie kreeg ik hartritmestoornissen, ben toen op de hartbewaking gelegd en met medicijnen is dit gestopt, ik mocht naar huis en werd 's avonds al weer met spoed door een ambulance naar het ziekenhuis gebracht, weer hartritmestoornissen, 2 dagen in het ziekenhuis verbleven en weer naar huis gestuurd, dezelfde avond stond de ambulance weer met prio 1 voor de deur, hartritmestoornissen tot wel 200 slagen p/m, weer het ziekenhuis in en weer na verandering van medicijnen de boel normaal gekregen.
Toen begon de ellende pas bij mij, na alle nare ervaringen van afgelopen week (3x opgenomen in 4 dagen tijd) lag de focus volledig op mijn hartslag, constant als ik iets voelde was er die angst en ja hoor ik lag op de bank en voelde van alles mis gaan, hoge hartslag, benauwd, angst, kortademig, trillende benen enz. snel de ambulance gebeld die er snel was, de broeder kwam binnen en constateerde dat ik flink aan het hyperventileren was, ik wist niet eens wat hyperventileren inhield, nou sinds die dag in november 2013 tot op heden beïnvloed het mijn leven, heb sindsdien van alles geprobeerd therapieën, ademhalingsoefeningen, mindfullness noem het maar op, de huisarts wil mij aan de anti depressiva hebben maar dat wil ik niet omdat dat veel te veel bijwerkingen en beperkingen geeft en het onderdrukt het probleem alleen maar.
Ik slik sinds mijn operatie diverse medicijnen en ben daar op eigen verzoek mee aan het afbouwen, de cholesterolverlagers geven meer ellende dan ze verhelpen en de betablokkers remmen je lichaam af terwijl er bij onlangs uitgebrachte onderzoeken is gebleken dat ze meer kwaad dan goed doen.
Nu 2,5 jaar later gaat het een stuk beter, ik kan beter met hyperventilatie en angstaanvallen omgaan ook al komen ze uit het niets, ik heb mezelf aangeleerd dat ze geen kwaad kunnen, de angst zit tussen mijn oren en waarschijnlijk bij bijna alle lotgenoten, ik heb al heel lang overslagen van het hart, al sinds mijn jeugd echter zijn ze nu vaker aanwezig, althans ik denk dat doordat ik vaker op mijn hartslag let ze beter voel, je voelt ze vooral in rust terwijl als je bezig bent ze er ook zijn, gegarandeerd, echter voel je ze vrijwel niet.
Heel soms, krijg ik net als rvv1975 een flinke klap, alsof er inderdaad een stroomstoot door je lijf heen gaat, daarbij komt door de schrik. Een stoot adrenaline vrij die het boeltje aanwakkert, je bent namelijk in paniek je hebt angst om ter plekke het loodje te leggen en alle doom gedachten gieren door je heen, daar heb ik althans soms dagen daarna nog last van, je ademhaling is uit de pas, en je ademt totaal verkeerd, soms doe je dat al uren ervoor en heb je het pas in de gaten als het te laat is.
Ik heb intussen alle onderzoeken al gehad zoals bloedprikken, ecg filmpjes, echo van het hart, fietstesten, nucleaire test, CT scan enz en alles bleek in orde, wat heel mooi is voor mij, maar er blijft nog steeds de onzekerheid van die ene rare schokgolf die door je lijf heen gaat, heel kort als een soort stroomstoot die even je keel gevoelsmatig dicht knijpt en waarbij je even duizelig wordt, ik denk dat op het moment dat dat gebeurt het hart een verkeerde prikkel heeft gekregen van de sinus waardoor het misschien even stopte of extra sloeg, die ene stroomstoot komt heel soms een keer voor en blijft dan weer voor lange tijd weg.
Ik weet dat het hart een backup functie heeft, valt bijvoorbeeld de sinusknoop uit dan neemt de volgende het over en als die uitvalt dan heb je nog een 2e en een 3e backup, maar het blijft een onaangenaam gevoel.
Ik moet er waarschijnlijk mee leren leven alleen is dat best zwaar, je maakt je elke keer weer zorgen als het voorkomt, maar ach, ik probeer het zsm te vergeten en ga uit afleiding door met waar ik mee bezig was of ik ga als het in rust gebeurde wat actiefs doen, dat helpt prima voor mij.
Angstaanvallen zijn een stuk minder geworden hierdoor, ik ga er beter mee om ook let ik op mijn ademhaling; rustig inademen vanuit de buik, niet te diep, 2 seconden inhouden en goed uitademen, alles in een rustig tempo.
Alcohol, koffie met cafeïne, chocolade en teveel suikers zijn van sterke invloed, probeer ze te vermijden, ik ben zelfs gevoelig geworden voor verse knoflook en kant en klare pasta sauzen, nooit last van gehad maar nu ineens wel.
Intussen moet je je ervan bewust proberen te raken dat het leven door gaat, je aandoening moet je proberen te accepteren, ik heb nu soms zoiets van, als het dan toch gebeurt dan is het maar zo, met al die spanning blijven leven is ook geen leven, maar soms heb ik ook zoiets van, nee! Ik wil nu nog niet, heb nog zoveel om voor te leven en dan kom ik weer in het doomdenkscenario. Afleiding en op zijn tijd ontspanning is een pre.
Verkeerd ademen, wat je vaak onbewust al doet, kan grote gevolgen hebben voor je lichaam, onder hyperventilatie komen de meest bizarre klachten voor, ik had zelfs als ik een hevige aanval had in het begin, dat na de aanval ik mezelf helemaal leeg plaste, gewoon 900cc in 1 nacht, of trillende beenspieren alsof er wormen onder mijn huid door kropen, ik kreeg ze niet stil.
Gelukkig heb ik er nu veel minder last van, hyperventilatie en/of angstaanvallen zijn ontzettend vervelend en beangstigend maar zijn tegelijkertijd onschuldig, je gaat er niet dood van!
Probeer niet te luisteren naar je hartslag of hartritme, daardoor ga je van alles in je hoofd halen, een overslag komt bij ontzettend veel mensen voor, de 1 weet niet eens dat ie ze heeft en de ander heeft er tig op een dag.
Komt er 1 of meerdere bij je voor, probeer kalm te blijven en het te negeren, dat is makkelijk gezegd, ik weet het maar het helpt echt, ga gewoon door met waar je mee bezig was of ga wat doen als je in rust was, zoek afleiding!
Als je het echt niet vertrouwd en je hebt andere symptomen dan alleen hartkloppingen ga dan naar de huisarts of de hap, je kan beter 10x teveel bellen dan 1x te laat.
Ik lees ook dat sommige mensen een steek in of bij het hart voelen, dat komt voor 99% van een tussenribspier af, ik heb ze ook gehad, vele, en die komen echt niet uit je hart, die onstaan vrijwel zeker doordat je (al een tijdje) verkeerd aan het ademen bent, een goede ademhaling is gemiddeld 6 tot 16x per minuut, vanuit de buik/middenrif en niet bovenin je torso, constant diep ademhalen gaat je ook in de hyperventilatie brengen je zuurstof/kooldioxine balans is dan verstoord en de bijbehorende symptomen zijn er dan al gauw.
Resume, probeer het te accepteren, let op je ademhaling en focus je niet teveel op je hart, zoek afleiding en ontspanning. Kijk eens naar jezelf hoe gespannen je lichaam is als je in een hyperventialtieaanval zit of als je aan het doomdenken bent, staan je schouders hoog? Zijn je vingers en handen verkrampt? Doen je spieren op je rug zeer, hoofdpijn? Duizelig et etc probeer te ontspannen, ga je hele lijf af en begin bij je tenen en eindig bij je nekspieren, ontspan ze en regel je ademhaling je zult zien dat je je beter gaat voelen. Succes allemaal en ik hoop met mijn verhaal jullie allemaal een beetje te hebben geholpen.

[Chris58]

He Sjonnie ; duidelijk verhaal , wel vervelend .
Wat me opvalt dat velen met soortgelijke klachten , ikzelf niet uitgezonderd, vaak allerlei gedachtes hebben en allerlei gevoelens ; en dat die niet met elkaar "matchen". Ergens weet je bepaalde dingen , bv dat overslagen bij iedereen voorkomen en meestal niet gevaarlijk zijn , maar toch denk je stiekem dat het bij jouzelf niet van toepassing is. Ik denk wel eens : "waar ben je nou eigenlijk precies bang voor "?
Is het de angst om ter plekke dood neer te vallen of is het meer angst om de controle kwijt te raken?.
Soms denk ik wel eens dat het leven er zoveel beter uit zou zien als ik maar niet geplaagd werd door mijn lichaam.
Dat denken leidt weer tot gedachtes en meer denken en misschien is de geest toch wel zo sterk dat je daardoor klachten krijgt waardoor je steeds meer bevestigd wordt en zo een soort van 'self forfilling profecy 'krijgt.
Het lullige is dat ik dat allemaal denk te begrijpen en in te zien. Ik ben zelf langere tijd bij een psycholoog geweest die zei dat dit mijn valkuil was ; ik kan alles tot in de puntjes verklaren en beredeneren ; weet voor iedereen de beste oplossing omdat ik dat bij anderen goed kan invoelen (want ik heb het zelf ook!!!)
Hierdoor ben ik een zeer goede hulpverlener maar kan mij niemand helpen.
Misschien heb ik wel allerlei onverwerkte trauma's of onbewuste angsten ; misschien neemt mijn onderbewuste een loopje met me om zo te grazen te nemen.
Ik wordt wel eens moe van al dat gedenk en al dat gedoe en zou het liefste tegen een lieve vrouw willen aankruipen die zei "maak je geen zorgen , alles komt goed en ontspan je maar .

[Hermy53]

Ook voor mij heel herkenbaar. Heel fijn dat er een forum is waar dit bespreekbaar is, want ik vind het heel moeilijk om over te praten. Alleen beste vriendinnen weten het. De angst komt en gaat. Stress is een trigger voor mij. Ben er nu ondertussen wel bewust van dat het vooral gedachtes zijn waardoor ik in de angst en hyperventilatie schiet. Ik spreek me dan heel streng toe zodat ik die gedachtes stop zet. Ga ook heel bewust vanuit mijn buik ademhalen en dat helpt wel een beetje. Ik wens iedereen heel veel sterkte, rust en afleiding.
Groetjes hermy

[Beau1981]

Ik heb af en toe ook overslagen, maar wat ik dagelijks heb zijn hart bonzen. Mijn hart bonst dan heel aanwezig en hard, maar niet perse snel.
Het is heel irritant en beangstigend. Ondertussen wordt mijn huisarts ook gek van me, maar tot nu toe geeft ze me wat ik graag wil. Onderzoekjes enz. Mijn bloeddruk is heel netjes, meestal 120/80 en 2x ecg gehad waar niets op te zien was. Een x een holterkastje gedragen voor 24 uur, maar toen was het vrij rustig dus buiten een paar bonzen niets op te zien. Nu mag ik binnenkort voor een fietstest, dat wil ik graag. Zij vindt het niet nodig.
Ik heb het vooral sochtends heel moeilijk, omdat ik angst heb voor hoe de dag gaat verlopen. Het drukke verkeer weer in te moeten met de auto en op tijd te komen. Ontspannen wakker worden door de weeks is er niet bij. Dan gaat mijn hartje weer tekeer en probeer dan nog maar je rust te herpakken voor de rest van de dag. Pas savonds voel ik mij weer beter, als alles op bed ligt en ik niets meer moet. Ik heb zelfs zo erg gehad dat ik niet van mijn bed af durfde te komen, sociale contacten onderhoud ik niet meer, maar ik sleep mezelf wel elke dag naar buiten want van binnen zitten word je ook niet beter. Ik heb trouwens een angststoornis en chv.
Mijn huisarts zegt ook daar al mijn lichamelijke klachten psychosomatisch zijn en heeft me doorgestuurd naar de psychosomatische fysio. Maar wat was er eerder, de kip of het ei? Ik heb zoiets van, als mijn lijf nou maar gewoon normaal doet dan ben ik ook rustig. Maar ergens is het toch andersom begonnen, in een periode van spanningen en stress en maar doorgaan, dat je niet rustig bent van binnen. En daardoor is je lijf ook raar gaan doen. Zie het maar eens om te keren. Ik geef het in ieder geval niet op!! Ik heb wat dat betreft wel een goede eigenschap en dat is dat ik stront eigenwijs ben!

En Chris, jij zegt dat je het zelf eigenlijk ook allemaal al zo goed weet dat je daardoor eigenlijk jezelf in de weg zit. Iemand zei dat van de week ook precies tegen mij. Ik zou psycholoog kunnen worden, maar mezelf helpen is toch een stuk lastiger. Niet onmogelijk!

Mijn tip, blijf dingen doen. Ookal kruip je het liefst onder een steen. Dwing jezelf elke dag naar buiten te gaan en wandel. Kom uit je hoofd! In je hoofd zitten is funest.