Hoi Sanniej,
Het is nu 14 maanden later nadat jij op dit forum dit topic bent gestart. Ik ben erg benieuwd of Psychosomatische fysiotherapie in de tussentijd jou oplossingen heeft geboden en of het nu beter met je gaat. Wellicht kun je hier iets over zeggen op dit forum...
Vorige week heb ik weer met mijn huisarts gesproken en nadat ik zelf Psychosomatische Fysiotherapie voorstelde leek hem dat een goed idee, dus ik ga er naar 1 op zoek. Wellicht heb jij en anderen iets aan mijn verhaal; ik ben een 39 jarige man en ben al bijna 20 jaar bekend met hartoverslagen, fladders, spanningsgolven in de maag-middenrif-hartstreek maar de laatste 6 jaar sinds ik zelfstandig internetondernemer ben is het nooit langer dan 2 weken weggeweest. Ups en downs dus. Nooit durfde ik hiermee naar de HA en al zo lang dacht ik
dat ik serieus iets aan mijn hart had/heb. Een enigszins normale overslag kan ik nog wel mee omgaan, maar ineens zo'n gevoelsmatige enge stroomschok uit het niets, dat is andere koek. En als er dan meerdere malen achter elkaar volgen alsof iemand in je hart knijpt, dan is de paniek en angst compleet. Zweten, slecht ademhalen (deed ik waarschijnlijk al voor de overslag) maken je angstiger en je wordt pas rustig als de overslagen stoppen.
In 2014 ben ik twee keer op de Eerste Hulp belandt en op een vrijdag in een erg drukke periode met heeeel veel stress ging het behoorlijk mis. Een flinke aanval waarbij het hart heftig bleef overslaan en ik werd maar niet rustig. Eerste Hulp, hartmonitor, uitgebreid bloedonderzoek wezen niets uit. Een oxazepam en ze stuurden me weer naar huis. De volgende ochtend toen ik wakker werd naar de badkamer en bij het bukken tijdens een slok water begon het nog even opnieuw maar dat was van kortere duur. Na het weekend heb ik bij mijn dokterspraktijk een andere dokter gevraagd. Die ik eerder had moest nodig met pensioen en vond mij maar een zeur. Mijn nieuwe dokter was voortvarend en stelde gelijk een ECG voor. Die was helemaal goed en mijn bloeddruk was waar vele mensen voor zouden tekenen. Daarna kwam ik op een wachtlijst voor een kastje van IPT Medical, die mocht ik een maand bij me dragen behalve tijdens douchen of zwemmen. In een maand tijd heb ik 12 opnames gemaakt. Als het gebeurde drukte ik op een knop en begon het kastje op te nemen inclusief 30 seconden voor ik op de knop drukte. Zo werd het dus gevangen. Huisarts vond de uitslagen niets verontrustends en bij een gezond hart volkomen ongevaarlijk.
Volgende stap: doorverwijzing naar een cardioloog. Meerdere ECG's, een ECHO, fietstest, 24 uurs holter en zelfs een uitgebreide MRI scan met dikke naald en contrastvloeistof voor de hartspier wezen uit dat mijn functioneel dik in orde is. Ik uiteraard blij en opgelucht. De cardioloog gaf aan het kort en zakelijk te willen houden en verzocht mij over 5 jaar maar eens terug te komen.
Maar ja, wat als de klachten blijven, of terugkomen? Wat moet ik dan? Weer naar de EH? Medio Januari 2015 kreeg ik de laatste uitslag van de MRI en ik was toen volop in beweging door een verhuizing met minder klachten. Samen met het goede nieuws zag ik alles ineens weer positief in. In Februari ging ik weer zoals altijd lange dagen in een verkeerde houding achter mijn MacBook zitten en of het nou wel of niet oorzaak-gevolg is, daar ging ik weer! Veel angstige overslagen, eng gevoel, en moeite met er overheen zetten. Eerlijk, ik loop nu niet rond met de continue angst (misschien wel onbewust) dat ik iets aan mijn hart mankeer maar als hij weer van slag raakt een paar dagen, dan kom je gewoon weer in dezelfde vicueuze cirkel. Iets wat velen met deze klachten zullen herkennen. Deze website is niet de enige waar dit aan bod komt, ik schrik er eerlijk gezegd van hoeveel mensen (jong en oud) hiermee rond lopen. En allemaal gaan we door de medische molen en staan we er toch redelijk alleen voor.
Nu ga ik dus Psychosomatische Therapie doen, ik wil minder schrikken van die enge overslagen spanningsgolven die soms ook wel eens uit de maag of het middenrif lijken te komen. Deze therapie kan zowel je lichamelijke leefpatroon verbeteren als wel het psychische vlak, de angst. Wanneer mensen hier meer ervaring mee hebben, dan hoor ik dat uiteraard graag!
Take care iedereen!
