Hoi,
Ik weet niet of ik dit verhaal op het juiste sub forum neerzet , maar mijn specifieke angst lijkt me zo abnormaal en uniek (iets wat ik niet hoop trouwens) dat het misschien nergens op de juiste plaats staat.
Ik heb sinds een paar jaar last van ontzettende angstem voor de aarde, en dan met name het bewustzijn dat ik aanwezig ben op een zwevende draaiende bol in een donker oneindig groot en onbekend universum.
Dit komt de laatste tijd steeds vaker voor, ook thuis binnen voor de buis, en nog erger op mijn werk.
Ik werk in het openbaar vervoer en wanneer het voertuig een tijd stil staat en het is niet duidelijk wat er aan de hand is en hoe lang het gaat duren voor we gaan rijden slaat de angst voor de aardbol toe.
Nu ik het zo opschrijf klinkt het misschien absurd, is het ook, maar het drijft me letterlijk tot waanzin, op mijn werk vooral dan kan ik geen kant op heb grote verantwoordelijkheid om op de wagen te blijven en kan natuurlijk niet gaan flippen tegen de passagiers of over de mobilofoon tegen collega's. Ook iemand bellen voor hulp durf ik niet uit schaamte en gêne.
Ik ben op zo'n moment zo panisch dat ik nergens heen kan, dat ik bijna van angst uit mezelf treedt en half nog maar weet wat ik doe, en dat is NIET handig als je onder het oog van passagiers en collega's je werk nog moet doen.
Ik neem op zo'n moment snel een rifotril pilletje, maar dat duurt dan nog een half uur voor dat gaat werken.
Omdat dit steeds heftiger vormen gaat aannemen en ik mijn geliefde baan op deze manier niet meer kan uitoefenen zoek ik hier anoniem op een angstforum naar lotgenoten die hopelijk iets herkennen van deze absurde angst voor de aarde.
Enkele symptonen van deze angst die ik ervaar, het volgt elkaar snel op, heb geen tijd op zo'n moment alles te analyseren:
- het gevoel constant aan het vallen te zijn met de aarde
- geen vaste grond onder m'n voeten, ondanks dat ik in een tonnen zwaar voertuig zit
- gedachten dat er iets vreselijks staat te gebeuren + angst daarvoor
- duizeligheid
- zweten
- hartkloppingen
- verwilderd gedrag, bijna uittredend van angst
- het enorme opgejaagde gevoel te hebben om weg te willen uit mijn lichaam, weg te willen van aarde en weg uit dit universum waar ik niet thuis hoor
Als ik dit allemaal thuis heb of lopend over straat kan ik mezelf wel met vele afleidingen weer tot de orde krijgen, maar op mijn werk waar ik geen kant op kan en de (minieme) werkdruk drijft t me tot complete waanzin.
De standaard trucjes om tot rust te komen, zoals rustig en diep ademhalen, proberen happy thoughts te denken, drinken, muziek aan, of muziek uit, kortom afleiding voor het brein zoeken werkt niet op als ik gegrepen wordt op mijn werk door deze angst, ben dan echt aan de grond gepind en wil op zo'n moment liever dood dan levend zijn.
Zodoende hier mijn relaas, hopelijk doorziet iemand mijn angst ik tast volledig in het duister.
En preventief een rifotril pilletje nemen doe ik regelmatig, maar ja liever zo min mogelijk van die middelen is mijn gedachte.
Mijn gediagnostiseerde verdere problemen zijn angststoornis (dwangmatigheid, pleinvrees) en borderline.
Dit zal ongetwijfeld invloed hebben?
Bedankt voor de aandacht.
Groeten 'Piet' verzonnen naam ..