Vraagje

[Marieke_]

Hallo,

Hoeveel mensen zijn er op de hoogte van je klachten?

Ik merk dat ik mijn klachten zoveel mogelijk probeer te 'verstoppen', heel weinig mensen zijn op de hoogte.
Het heeft voor mij altijd als vanzelfsprekend gevoeld om ze voor mezelf te houden, omdat ik zo opgevoed ben. Je viel een ander nu eenmaal niet onnodig lastig. Dat maakt het in eerste instantie erg lastig om hulp te vragen, en als ik al eens hulp vraag wordt het niet ernstig genomen. Het lijkt alsof ik een sterk persoon ben die altijd haar eigen boontjes dopt.

Graag jullie reacties

[Melis]

Niemand kent de echte ik. Niemand weet hoe vaak ik huilend op mijn kamer zat, hoe vaak ik de hoop heb verloren, hoe vaak ik teleurgesteld was over mezelf. Niemand weet hoe vaak ik mijn tranen in heb moeten houden, hoe vaak heb ik me voelde alsof ik ging breken, maar niet alleen omwille van anderen. Niemand kent de gedachten die door mijn hoofd schieten wanneer ik verdrietig ben, en hoe verschrikkelijk ze werkelijk zijn.

Ik heb onlangs nagedacht over het ding dat me het meest angstig en depressief maakt. Het probleem dat ik het meest heb is dat ik soms veel gesprekken heb waarbij ik me echt gelukkig en positief voel, en ik niet na hoef te denken over angst of depressie. Maar als ik alleen ben dan heb ik het gevoel van leegte wanneer ik besef dat niemand echt weet wie ik ben. Ik hou er niet van om over mezelf te praten tegen mensen want ik vind dat ik a. saai en b. depressief over kom. Ik heb nog nooit iemand in mijn echte leven verteld dat ik ooit een soort van angst of depressie heb gehad, en ik wil dat ook niet aan vertellen. Ik wil altijd onder de mensen zijn die betrokken zijn in mijn leven en nieuwe mensen leren kennen, maar op hetzelfde moment haat ik het als mensen zich gaan bemoeien met mijn persoonlijke zaken.... Ik weet niet wat ik erover moet denken, ik ben in de war, ik haat het feit dat aan het eind van de dag niemand weet wie ik werkelijk ben... ik verontschuldig me voor eventuele fouten in mijn grammatica of spelling. Welke gedachten hebben jullie hierover? of is er iemand die hetzelfde meemaakt?

[Minoeche]

hallo ik heb een angst voor mijn vader en ook soms andere mensen hun reacties omdat dat iets is wat je niet in de hand hebt ik ondervind het leven als een lastige klus maar kom voorlopig nog altijd met beide pootjes op de grond we denken allemaal en zeker niet alleen goede gedachten maar ook slechte en het zijn die slechte dat de meeste mensen niet durven verwoorden ikzelf heb het daar ook moeilijk mee
het leed in de wereld kan mij dusdanig storen en ik maak mij daar ernstige zorgen over hopelijks krijg ik van iemand die dit leest een reactie tot later