chronische hyperventilatie

[tesfv]

Hallo allemaal,

Na een druk jaar (geboorte kind/bruiloft) kreeg ik in de zomervakantie last van hyperventilatie-aanvallen. Ik had wel vaker last van hyperventilatie, maar niet zo heftig als afgelopen zomer. Zelf dacht ik al snel aan hyperventilatie, wat ook is gebleken uit een test in het ziekenhuis voor hyperventilatie. Tijdens die test verkrampte ik helemaal, maar de symptomen die ik normaal heb had ik niet. Herkent iemand dit? Mijn astma is ook verergerd wat ook een rol mee kan spelen. Mijn grootste probleem is het accepteren en geloven dat dit echt chronische hyperventilatie is. Ik denk dat het iets met mijn hart is (heb geen onderzoeken gehad, omdat de huisarts overtuigd is dat het hyperventilatie is). Sindsdien heb ik er eigenlijk dagelijks last van. En elke keer zijn er weer andere symptomen: stijve lippen, pijnlijke linkerarm, druk op mijn borst, hartkloppingen (of zijn het spiertrillingen), koude/tintelende handen, enorme spierpijn, duizelingen etc. Ook heb ik af en toe last van een brok in mijn keel (kan het niet echt uitleggen). Overigens heb ik nooit echt het gevoel dat ik naar adem moet happen. Dit wordt dan ook door andere mensen (zoals de fysiotherapeut) benoemd. Ik zie het helemaal niet, waardoor ik weer ga twijfelen aan de diagnose. Moe wordt je er van.. Ik ben nog wel aan het werk en voel mij ook niet echt depressief (hoewel ik dit wel word van al die klachten ). Wel schrik ik snel en zijn dingen mij snel teveel. De zorg voor ons zoontje vind ik namelijk af en toe ook wel pittig. Ik heb de laatste tijd van alles geprobeerd: shiatsu therapie, fysiotherapie, psycholoog,ademhalingstherapeut, yoga, maar niets lijkt echt te helpen. Ik word ook gek van mijn eigen gedachten/mijn gezeur tegenover anderen en voel mij hier dan ook weer schuldig over. Ik was eerder juist een positief ingesteld persoon. Ook ga ik af en toe denken dat ik straks door de chronische hyperventilatie andere ziektes krijg.. Heeft er iemand ervaringen met de Buteyko therapie of iets van medicatie? Hier zit ik nu erg aan te denken. Of misschien iemand die zich in mijn verhaal herkent? Het lijkt mij ook erg fijn om met iemand van ongeveer dezelfde leeftijd (ik ben 30) ervaringen uit te wisselen, zodat je niet het gevoel hebt de enige met deze problemen te zijn.

Alvast bedankt voor de reacties.

Groetjes,

[sam_sam]

Hey,

Nieuw hier, toch fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met deze klachten. Heb eerder enkele jaren last gehad van een angststoornis (paniekaanvallen) die hoogstwaarschijnlijk door mijn Mirena-spiraal werden veroorzaakt. Deze heb ik laten verwijderen en dit zorgde voor een enorme afname van de paniekklachten en hartkloppingen.
Nu heb ik sinds 3 maanden weer last van klachten. Het begon toen ik 2 weken vakantie had (even weg van de werkstress). Ik voelde me afwezig en niet op mijn gemak. Dit heeft zich uiteindelijk weer ontwikkeld tot paniekklachten, maar deze keer was ik me ervan bewust dat mijn ademhaling 'vreemd' voelde. Ik schrik af en toe wakker van het idee dat mijn hart te snel gaat of van tintelende handen/voeten. Hierdoor wordt ik rusteloos en blijf ik telkens bewegen en mijn spieren aanspannen (ik denk dat ik dat doe zodat ik mijn hart niet zo voel kloppen). Ook heb ik overdag af en toe last van een dood gevoel in vingers/tenen, heb ik al vrij lang klachten zoals rusteloze benen 's avonds, veel spiertrekkingen in allerlei kleine spieren, perioden waarin ik bij het opstaan suizende/kloppende oren heb, een constante soort verkoudheid, mijn vriend attendeert mij steeds op veel zuchten/boeren en de perioden van verschrikkelijke hypochondrie (in mijn hoofd heb ik de ene week een hart-aandoening, dan weer longkanker etc.). Ook is mijn PMS in de afgelopen maanden steeds erger geworden en kan ik om een column in de krant al in huilen uitbarsten. Ik durf niet heel goed naar de huisarts (deze hypochonder denkt alsnog dat ze eenmaal bij de huisarts te horen krijgt verschrikkelijk ziek te zijn) en ben bang dat (fysio)therapie een gigantische aanslag is op mijn (maximale) eigen risico..

Ik hoop dat het lezen van verhalen van anderen me er toe kan zetten me minder druk te maken om alles en hoop ook dat anderen zich weer herkennen in mijn klachten.

[Charlinne]

Ik herken jou klachten in de mijne. Wil je hierover mailen? Groetjes,

[Gittevw]

Hoi allemaal,

Wat ben ik "blij" dat ik dit forum heb ontdekt... Ik heb sinds oktober last van hyperventilatie. Is begonnen met hartkloppingen, verhoogde hartslag en paniekaanvallen tot gevolg. paar keer bij dokter geweest, bloed getrokken cardiogram genomen en ik werd gezond verklaard. Daar moest ik het dan maar mee doen terwijl ik me elke dag slechter en slechter voelde. Constante druk op borst, hartkloppingen, tintelende handen, lippen, duizelig, misselijk, licht in hoofd, van ' s morgens tot 's avonds. In januari is het dan geëscaleerd en ben ik 3x na mekaar flauw gevallen thuis. Opgenomen op spoed en paar dagen in ziekenhuis moeten blijven. Hart en longen gecontroleerd, de nodige scans en testen ondergaan en weer werd ik gezond verklaard. Ergens ben je opgelucht, maar langs de andere kant ook niet want je weet niet wat je hebt en het is best eng om zo ineens uit te vallen... De schrik zat er dus goed in omdat ik alleen woon dus onbewust ben ik constant bezig met "niet flauwvallen"... De weken na de diagnose in het ziekenhuis ging het goed met met omdat ik gerust was gesteld dat ik geen hartproblemen had, maar na een tijdje staken die kwaaltjes toch weer de kop op... Gevolg, terug naar dokter en ze zei me toen dat het allemaal wees op Chronische hyperventilatie. Ik ben nu ook in behandeling bij een ostepoaat voor ademhalingsoefeningen maar het blijft met ups en downs gaan. dagen dat ik er best mee kan leven en dat het op de achtergrond sluimert, en dagen dat ik echt supermoe ben, constant hartkloppingen heb en op het randje van een paniek aanval balanceer... Ik WEET dat ik juist moet ademen maar het lukt me niet altijd om dit onder controle te krijgen. ik word er beetje moedeloos van, en zo blijft het onbewust toch wel sluimeren in mijn gedachten dat ik "niet ok" ben en dat het toch iets anders is.
Ik ben dus ergens wel blij dat ik dit forum heb gevonden en dat ik lees dat ik niet alleen ben met die onzekerheden en twijfels... Door hier even te lezen, voel ik ook mijn kwaaltjes verminderen gewoon omdat ik gerustgesteld wordt dat het echt wel CHV is... Ik ga hier dus wel wat vaker langskomen denk ik. ddankjewel daarvoor!
grtjs
Gitte

[jade444]

Halloo Lieve Mensen

Net als jullie heb ik ook CHV en AHV al een tijdje!


Ik zie veel mensen, en posts met daar in, ik weet het niet zeker, ik ben bang dat er wat anders is ik word er gek van ik let te veel op mijn ademhaling. Ook dit heb ik allemaal gehad, ik ben 22, en n.a.v mijn burnout was en ben ik ook de sjaak.
Punt 1 op je to do lijst is dan ook
ACCEPTEREN. accepteer dat je een onregelmatige hartslag hebt, dingen niet kan zien(ik zie geen snars), tintelingen hebt, angsten hebt, denkt dat je gek word moet boeren, raar gevoel in je hoofd, onwerkelijkheid e.d e.d e.d e.d
Als je hier van last hebt denk dan niet-onee ik heb een hart/hoofd/ander orgaan kwaal, want dat heb je niet, als jou HA zegt dat je het hebt, dan heb je het, zij weten hoe een hart hoort te klinken en als het goed klinkt, en dan ineens thuis niet meer volgens jou en raar klopt, zul je niet dood neervallen:). een gezond hart is een gezond hart en dat kan heel wat hebben. (heb ik geleerd) Hoe erger jij het vind, hoe meer stress je krijgt hoe ERGER het word. als je dus een van je klachten krijgt, ga je even na, hoe zit ik, zit ik rechtop met mijn borst vooruit zodat ik lucht krijg? is mijn buik gespannen? zijn mijn schouders naar achter? waar zit mijn ademhaling in mijn borst of in mijn buik? Zit ik te piekeren? Waar zit spanning? Je lichaam denkt nml bij spanning PANIEK. dit kan zelfs al betekenen met je benen over elkaar zitten, test maar eens wanneer haal je makkelijker adem door je buik als je ontspannen je benen wat uit elkaar hebt of over elkaar geslagen?

Een chronisch hyperventileerder heeft namelijk niet een uur lang heftige onregelmatige hartslagen, krampen op de borst (die niet voortkomen uit ademhalingsbewegingen) geen lucht krijgen, een lijkwit gezicht, paarsige lippen en pijn aan arm of in maag. Het gevoel of er een olifant bovenop je borst is gaan zitten want dat zou wel ernstig zijn als dit allemaal tegelijk is.
Vaak hebben wij en ik, wel dezelfde klachten, ook wel eens tegelijk,maar in een mindere mate, ook al voelt het wel beanstigend. Laat je checken bij je HA en neem het ook aan als hij je gezond verklaart haha

Daarnaast zie ik ook veel mensen zeggen- als ik klachten krijg denk ik niet dat ik dood ga ofzo ik ben er niet bang voor, maar ik ben er wel ongerust over. Dat is PRECIES hetzelfde hihi, vanuit die ongerustheid ga je namelijk piekeren, ga je spanning opbouwen, die spanning gaat in je lijf zitten, ga je weer ongemerkt verkeerd ademhalen, zit je weer in je cirkel.

Als je stap1 op de een of andere manier hebt bereikt(blijft lastig hihi) is het uitzoeken waar komt jou stress vandaan? Dit kan drukte zijn, te veel dingen doen, dingen die je vroeger hebt meegemaakt waar je nog mee zit, heb je bepaalde angsten (ik), heb je een burnout(ik), en doe hier dan wat aan, je lichaam staat nu in vecht en vlucht stand, constant dag en nacht en moet naar ontspanning toe komen, dit is niet gemakkelijk!
Meditatie, ademhalingsoefeningen, letten op je houding, maar ook afleiding zoeken, werken aan je verleden/heden en veel rusten. Je lichaam denkt dat je in Afghanistan zit, dus feitelijk is het ook logisch dat het zo gek doet! De tijd dat je er mee rond loopt kost vaak ook weer de tijd om er vanaf te komen, en je moet er veel tijd in steken, en echt GOEDE hulp bij krijgen.

Ik heb 6 hulpverleners gehad voor ik de goede vond, die mij ECHT kon helpen en waar ik verschil bij merkte.

TIP: gaat je hart gek doen, heb je acute aanval of andere lichamelijk pittige klachten, doe je polsen 1 a 2 minuutjes onder koude kraan. Dan krijgt je lijf even een RESET knopje, het schrikt even (niet dat je dat merkt) en gaat daarna weer normaal doen.

TIP: ik moet nu 6x per dag, de volgende ademhaling doen
IN:eenentwintig tweentwintig UIT drieentwintig vierentwintig. RUST vijfentwintig. dit 3keer, niet vaker, want dan raakt je lijf ook weer in de stress omdat je lijf in een keer extreem ontspannen raakt, kunnen die zenuwen niet handelen. belangrijk vanuit een ontspannen buik
Want wat erin komt moet er ook weer uit, dit moet gelijk blijven, (zegt mijn therapeute) niet gaan ouwehoeren met uitademing verlengen e.d e.d wel kun je ipv 2 tellen in 3 tellen in maar dan moet uit ook 3 tellen zijn.

Ik hoop dat de dingen die ik van mijn therapeute heb geleerd zo juist heb neergezet hier, niet dat ik betweterig over wil komen . Ik hoop alleen zo dat anderen er zo ook wat aan hebben want het is vreselijk vervelend.. en je kunt er ECHT wat aan doen het kost alleen moeite en tijd.

Heel veel dikke kussen en groetjes
van mij!

[Chantal29]

Hallo,

Ik heb bijna alle reacties gelezen maar het volgende kan ik niet plaatsen. Eerst een korte uitleg.
Vermoedelijk chronische hyperventilatie. Uitgebreid bloedonderzoek laten doen kwam niets uit. Huisarts heeft mij naar huis gestuurd met het advies nu echt rustig aan te doen. Begin dit jaar hyperventilatie aanvallen gehad. Maar waarschijnlijk Door stress chronisch geworden.
Veel klachten komen overeen zo als anderen deze beschrijven:
Tintelingen handen voeten
Doof gevoel handen en voeten. Tenen voel ik soms niet bij het lopen.
Keelpijn
Wazig zien. Slecht tegen licht kunnen
Zenuwtrekjes gezicht
Vreemde klacht vind ik dat continu vingers bij warm of koud water vreemd aanvoelen ook lijken deze een stuk gevoeliger?
Daarnaast is het als ik wakker wordt de situatie het heftigst.
Mijn huid heeft enorme afdrukken bij het wakker worden door oneffenheden. Mogelijk een minder doorbloeding? Dit trekt ook heel langzaam weg. Herkent iemand dit.?

Groetjes

[nicolet]

Hyperventilatie had ik ook vnl. de reden : zwaarlijvigheid.
Ooit had ik ´t gevoel dat het op een dag maar niet overging de duizeligheid en het happen naar lucht...
M´n therapeut van toen zei: Je kunt toch gewoon wachten tot het overgaat hoor meid, want het gáát over, want je autonome lichaamsfuncties nemen het vanzelf over van vermoeidheid. Dan geeft je lijf zich over als het helemaal te moe is geworden, en er zal niets je overkomen want je autonome lichaamsfuncties nemen het over.
Werkelijk het was waar en ik ben dan daarna nooit meer helemaal in paniek geweest als ´t maar niet overging.
Ik dacht dan: m´n lijf geeft ´t een keer op dat moet ie wel als ´t helemaal is uitgeput.
Verder heb ik geleerd dat mensen sociale ´dieren´ zijn , d.w.z. dat je niet als een oude mens moet wachten en thuiszitten maar naar clubs ofzo eropuitgaan.
Nicolet

[Rag88]

Goedenavond ,

Ik ben hier al een tijd niet meer geweest omdat ik dacht van mijn hyperventilatie af te zijn.
Maar helaas vandaag is het dubbel en dwars teruggekomen. Die angst die ik toen had is weer terug.
Durf niet meer te slapen en continue druk op de borst en pijn aan mijn spieren.
Had gehoopt dat het nooit meer zou terugkomen.
Had zaterdag een feest en heb toen bijna niks gegeten omdat me al niet zo lekker voelde.
Zondag voelde ik me ziek en dacht dat ik gewoon griep kreeg maar toen ik vanmorgen opstond en bijna niks geslapen had wist ik het zeker het is weer terug.
Thuis kan ik mijn verhaal niet kwijt omdat mensen het niet snappen en dat het puur aan mezelf ligt wordt dan gezegd. Ze moesten eens weten hoe ik me voelde.
Daarom kom ik weer hierheen voor wat steun van mensen die weten hoe het is om met een klote gevoel te lopen.

Fijne avond

[Karina]

Hallo allemaal.

Ik ben heel bekend met hyperventilatie. In mijn puberteit veel last van gehad maar kennelijk er daarna weer geleidelijk aan vanaf gekomen en 10 jaar geen last meer van gehad.

Tot vorig jaar mijn vader plotseling overleed en ik een half jaar later opeens uit het niets savonds onophoudelijk zat te beven. Ik had het niet koud oid. Het werd steeds erger en ik kon niet stoppen. Ik klappertande zelfs. Mijn vriend heeft mij naar de huisartsenpost gebracht. Daar bleek het hyperventilatie te zijn. Sinds die keer heb ik met periodes last van hv.

Symptomen? Zo breed, wisselende periodes van last van hoofdpijn, mijn darmen, gevoel van brok in m'n keel, erge moeheid, piekeren, angst, gevoel van verwardheid, geestelijke onrust. Soms dagen achter elkaar en dan weken nergens last van.

Ik weet gelukkig dat het hv is. Maar het is soms knap lastig. Wat ik hiermee wil zeggen is dat de meest gekke klachten voorkomen uit hv. Ga aub niet op internet symptomen enz opzoeken. Dan kom je altijd uit bij de ergste ziektes en wordt de hv alleen maar erger en de klachten ook.

[Superskrull32]

Hallo allemaal.

Ik ben heel bekend met hyperventilatie. In mijn puberteit veel last van gehad maar kennelijk er daarna weer geleidelijk aan vanaf gekomen en 10 jaar geen last meer van gehad.

Tot vorig jaar mijn vader plotseling overleed en ik een half jaar later opeens uit het niets savonds onophoudelijk zat te beven. Ik had het niet koud oid. Het werd steeds erger en ik kon niet stoppen. Ik klappertande zelfs. Mijn vriend heeft mij naar de huisartsenpost gebracht. Daar bleek het hyperventilatie te zijn. Sinds die keer heb ik met periodes last van hv.

Symptomen? Zo breed, wisselende periodes van last van hoofdpijn, mijn darmen, gevoel van brok in m'n keel, erge moeheid, piekeren, angst, gevoel van verwardheid, geestelijke onrust. Soms dagen achter elkaar en dan weken nergens last van.

Ik weet gelukkig dat het hv is. Maar het is soms knap lastig. Wat ik hiermee wil zeggen is dat de meest gekke klachten voorkomen uit hv. Ga aub niet op internet symptomen enz opzoeken. Dan kom je altijd uit bij de ergste ziektes en wordt de hv alleen maar erger en de klachten ook.

Ja, ik ben het met je eens Karina. Wanneer je gaat Googlen kom je rottige dingen tegen maar ook leid het soms tot enige geruststelling want zoals blijkt hebben we allemaal net wat andere klachten, ook al komt 90% altijd overeen. Maar zo heb ik zelf bijvoorbeeld al 18 jaar constant CHV dus ik weet gewoon niet meer hoe het is zonder. Wel heb ik erg goeie tijden gekend waarbij ik er zelden nog bij stilstond maar weg is dat semi-duizelige nooit gegaan, de hartkloppingen die soms komen niet etc. Maar ondanks dat weet ik gewoon dat wanneer je goed in je vel zit en je wordt 'afgeleid' door leuk werk o.i.d gaat het stukken beter. Maar in echte genezing geloof ik gewoon niet meer. Wat ik nu belangrijk vind is er beter mee leren leven dan ik de laatste 1,5 jaar doe want ik maak mezelf zo gek dat de klachten alleen maar erger zijn geworden en ik heel veel dingen uit mijn leven heb verbannen. Geprobeerd om de Buteyko methode te gebruiken en dat levert na meer dan een half jaar ook niet het gewenste resultaat op bij mij, al denk ik dat 75% van de mensen met CHV hierdoor veel prettiger zouden kunnen leven. Er zijn zovele opties die je aankan pakken om jezelf wat beter te voelen maar op dit moment zie ik even door de bomen het bos niet meer en vandaar dat ik ook weer lotgenoten (dit forum) heb opgezocht voor enige herkenning.

[Rag88]

Goedenavond,

Ik herken ook veel wat Sam verteld maar heb ook momenten dat mijn kaak extreem pijn doet en het idee heb dat mijn hart gewoon stopt. Heb niet altijd hartklopping maar ook soms dat het lijkt dat ik het hart niet voel kloppen. Best eng want dan twijfel ik weer aan chv. Bsn op dit moment doodsbang want wordt steeds erger

Groetjes Ragna

[Luchthapper]

Jezus. Ik kan dit niet aan. De duizeligheid en het onvermogen om te concentreren, de zwakte. Het feit dat het allemaal in mijn hoofd zit en andere mensen er jaren mee hebben geleden, ik kan het niet. Ik kan me geen langdurig leven voorstellen op deze manier, het maakt me zwaar depressief tot het punt van dat ik moet huilen. Heeft iemand anders hier last van? Ik heb het eerder gehad en heb het jarenlang verslagen, heb het opnieuw en opnieuw verslagen. Deze tijd lijkt het echter voor altijd te blijven. De hoop van het willen verslaan is er niet meer. Ik ga naar de sportschool, ik ben fysiek actief, ik heb mijn eigen bedrijf en nu ben ik hier weer toe beperkt. Het begon allemaal toen ik thuiskwam van vakantie, ik werd ziek en moest 5 dagen lang op bed blijven liggen. De angst en paniek begonnen en het veranderde in verschillende dingen, volledige paniek dat (voorlopig) verdwenen is (gedeeltelijk vervaagd) en nu is de hyperventilatie er elke dag, ten minste één keer. Ik ga regelmatig naar een CGT-therapeut, ik begon 3 jaar geleden toen ik mijn laatste grote doorbraak kreeg... ze hielp ermee maar ik voel me ook hopeloos over wat er NU kan worden gedaan? Is er een afleiding die ik niet heb geprobeerd? Ik heb geen medicijnen genomen omdat ik best eigenwijs ben. Ik voel me alsof ze niet werken. Ik wil gewoon weer uit het diepe dal ontsnappen.

Ik weet het niet, het is bijna lente en ik wil gewoon mijn leven terug. Ik heb dit al jaren geleden eerder verslagen, maar deze keer voelt het alsof mijn leven voorbij is. De enige vrede die ik krijg is de twee minuten voordat ik ga slapen, omdat ik weet dat het allemaal zal stoppen totdat ik weer wakker word. Man, dit is rot.