Ik ben Dizzy

[Dizzy]

Hoihoi!

Even voorstellen dan maar...
Ik ben een meisje van 19 jaar en ik woon op mezelf en studeer.
Sinds m'n 15e/16e heb ik last van angstgevoelens, spanningen, chronische hyperventilatie, depersonalisatie/derealisatie en paniekaanvallen. Twee jaar geleden kreeg ik een vriend en in die tijd is de angst niet per se weggegaan, maar ik had wel altijd een "veilig plekje" waar ik terecht kon waardoor ik me geruster voelde. Enkele maanden geleden zijn we helaas op een nare manier uit elkaar gegaan en sindsdien is alles weer in volle kracht terug aan het komen.
Ik heb al veel manieren van zelfhulp gezocht. Van een gezonde levensstijl tot zelfhulpboeken en meditatie, maar niks lijkt écht te werken. Ook vind ik het heel jammer dat ik niemand heb waarmee ik er echt over kan praten. Ik ben vaak bang dat ik mensen lastig val (omdat het zo vaak terugkomt) of dat ze het niet begrijpen. Daarom hoop ik op dit forum een beetje aansluiting en herkenning te vinden En hopelijk leer ik nog wat manieren om "beter" te worden.

Als iemand vragen heeft, stel ze gerust!

Liefs Dizzy

[LighthouseoftheUnaccepted]

Dapper dat je zo je verhaal deelt. Weet hoeveel moeite het mij kostte. Kan niks anders zeggen dan dat ik daar veel respect voor heb.

Dat van je relatie klinkt me bekend in de oren en is erg naar als je iemand hebt die je accepteert, je beschermt en een beetje onder zijn hoede neemt en dan ineens verdwijnt uit je leven en dan ook nog op een nare manier. Dan val je in een diep gat en probeer daar maar eens uit te klimmen. Toch goed dat je dan op zoek bent gegaan naar methodes en oplossingen om met je problematiek om te leren gaan. Toont dat je een sterk en vechtlustig persoon bent. Mensen zien vaak onze soort, mensen met psychische problematiek als zwak terwijl ze het zelf waarschijnlijk nog geen week vol zouden houden in ons hoofd. We zijn niet zwak, we zijn zo geboren of gemaakt door wat we meegemaakt hebben en daar worstelen we iedere dag mee, vechten ons kapot met de demonen in ons hoofd die ons constant neerhalen, de vloer in trappen en dan de angsten nog.

Hoe je beschrijft van dat "veilige plekje" snap ik goed, toen ik een relatie had ging het ook met mij beter. Doet toch wat met je.

Zelf heb ik ook al veel geprobeerd, van natuurlijk middelen tot meditatie maar het is bizar moeilijk en antidepressiva heeft bizar veel bijwerkingen en de GGZ zit je vaak enorm dwars in dingen en is dominant in zijn aanpak en luistert niet naar wat je zelf wilt en uiteindelijk als het niks oplevert geven ze jou de schuld. Loop al sinds 6 jaar bij vele GGZ instellingen en allemaal heeft het niks geholpen. Jammer...

Zou zeggen, stuur me gerust een pb maar weet niet of je dat durft of wilt, leg dat bij jou neer.

En je valt niemand lastig, dat ligt aan hun, een tekort aan empathisch vermogen, ligt niet aan jou.

Wens je in ieder geval veel succes en sterkte in je worstelingen. Hoop voor je dat er snel licht aan het eind van de tunnel komt.

[Dizzy]

Bedankt voor je begripvolle berichtje, dat doet me goed.
Ik ben het compleet met je eens. Mensen kunnen zo hard oordelen over anderen met psychische problemen, maar dat is enkel omdat ze zelf geen clue hebben hoe het voelt. Dan is het makkelijk praten, ze weten gewoon niet beter. Ik zie mezelf ook absoluut niet als een zwak iemand, en denk dat ook niet over anderen met (ergere) psychische problemen. Hoe vervelend het allemaal ook is, je leert er ook gigantisch veel van. Ik heb altijd het idee dat mensen zoals wij toch wel een "dieper" leven lijden dan mensen wiens grootste angst is dat hun haar slecht zit bij wijze van spreke.

Vervelend dat het GGZ je niet echt heeft kunnen helpen Ik hoop dat dat nog komt. Mijn moeder heeft ook tig jaar weggesleten bij psychologen die niet echt wisten wat ze met d'r aan moesten, maar toen ze uiteindelijk de juiste vond is het ook erg snel beter gegaan. Hopelijk kom jij ook snel de juiste personen tegen.

Bedankt voor het aanbod! Ik zal het onthouden. Als de nood echt hoog zit zal ik het denk ik wel aandurven Hetzelfde geldt voor jou; als je hulp nodig hebt zal ik die proberen te zijn.

[LighthouseoftheUnaccepted]

Dankjewel voor je reactie.

Je leert inderdaad veel van problemen, je wordt er wijzer van, ben al vanaf klein kind erg geïnteresseerd in psychologie omdat ik veel niet begreep van mijn gevoelens en mensen om me heen en ik anders dacht en daardoor begrijp ik mensen en hun gedrag nu veel beter. Hierdoor leer je goed in te gaan op dingen, oplossingsgericht te worden. Toch kom je er al snel achter dat je voor jezelf voor vrijwel alles iemand nodig hebt, dat jezelf helpen meestal niet alleen lukt. Als iemand anders iets tegen je zegt, je ondersteund, komt het zoveel harder binnen en heeft het zo'n ontzettend groter helend effect, dat is echt wonderbaarlijk. We geloven onszelf niet als je er dieper over na gaat denken. Mensen met psychische problematiek zijn vaak hooggevoelig en zorgen minder goed voor zichzelf en/of geven minder om zichzelf wat dit nog meer versterkt. Je wordt onderhand een filosoof als je dit soort problemen hebt, gaat dieper denken.

Mooi dat het nu beter gaat met je moeder, dat is zeker fijn! Ben zelf helaas uitbehandeld bij meerdere instellingen. Mijn problematiek is te complex en ik heb comorbide problematiek dus dan zeggen ze gewoon dat ze je niet kunnen helpen. Flauw...

Of je het wel durfde was niet verkeerd bedoeld trouwens. Ik ben een man en jij een vrouw en heb in het verleden met vrouwen gesproken die slechte ervaringen hadden met mannen met verborgen agenda's, wanhopig eigenlijk op zoek waren naar een relatie. Ben zelf slachtoffer geweest van situaties waarin vrouwen bang waren met me te praten omdat ze bang waren dat ik een verborgen agenda had terwijl ik daar totaal niet mee bezig was. Snap die angst heel goed want het gaat om gevoelige onderwerpen en deze vrouwen zijn al beschadigd genoeg. Vandaar mijn reactie en vandaar ook dat ik bij vrouwen niet meer het eerste initiatief neem.

Contact is voor mij meer vriendschappelijk lotgenotencontact, maar voor hulp, die heb ik niet nodig en al zou ik die nodig hebben dan ga ik jou niet lastig vallen met mijn problematiek terwijl ik je nog niet ken. Dat zou wel erg egoïstisch zijn van mij. Maar toch lief dat je het aanbiedt

Wens je nogmaals veel succes en sterkte met alles.

Shawn Mendes - In My Blood

[Dizzy]

Sorry voor de late reactie; ik was een paar daagjes weg.

Het lijkt me heel naar om te horen te krijgen dat ze je niet kunnen helpen. Heb je wel het idee dat de hulp die je ooit hebt gekregen je ook daadwerkelijk geholpen heeft? Of is het nooit zo ver gekomen? Ik vind het echt heel apart dat juist wanneer iets complex is ze je weg sturen. Dat zou met lichamelijke ziektes ook niet gebeuren.

Ik had het niet verkeerd opgevat hoor! Ik wist eigenlijk niet eens dat je een man was. Ik ben inderdaad wel wantrouwiger naar mannen dan naar vrouwen, wat volgens mij wel logisch is. Maar ik weet ook dat er goede mensen tussen zitten, hoe moeilijk die soms ook te vinden zijn. Zolang ik nog het gevoel heb dat ik "weg" kan is het goed. Ik zou alleen niet weten waarover we zouden moeten praten Ik weet eigenlijk totaal niet hoe mensen me zouden kunnen helpen en jij geeft aan geen hulp nodig te hebben. Als je een idee hebt, dan mag je gerust initiatief nemen hoor. Ik ben daar namelijk totaal niet goed mee...

Bedankt voor je berichten en jou ook al het beste gewenst!

[LighthouseoftheUnaccepted]

[Dizzy]

Nogmaals sorry dat ik zo laat reageer. Ik lees dit vaak op mn telefoon en wil dan er echt voor gaan zitten achter mn laptop voordat ik reageer. Maar vaak zijn die tussenperiodes lang. Dus ik zit nu ook op mn telefoon, alvast excuses als het hierdoor warriger getypt is (en de typos natuurlijk :p )

Het lijkt me heel vervelend om die situatie van "niet geholpen kunnen worden" te hebben. Maar ik ben er van overtuigd dat je jezelf ook goed kunt helpen (zo kom je over in ieder geval). Sorry trouwens als ik in herhaling val met vorige berichten , ik kan nu ook niet even kijk wat ik allemaal al gezegd heb :p

Alsjeblieft een sorry zeggen dat het veel over jou gaat. Ik heb zelf altijd de angst dat het te veel over mij gaat, dus ik vind het alleen maar geruststellend of zo als het "veel" over de ander gaat.
Nooit officieel gediagnosticeerd nee. Maar ik heb wel gesprekken gehad waarbij vermoedens werden uitgesproken. Opzich vind ik labels helemaal niet noodzakelijk en niet altijd passend, maar ik ben ook wel weer benieuwd naar wat er bij mij gevonden zou worden.. :p

Erg neutraal inderdaad. Het is ook moeilijk te merken via een stukje rekst natuurlijk. Een typische man zou zich inderdaad niet zo opstellen, en dat is dan een compliment naar jou. "Typische mannen" zijn misschien wel mn minst favoriete gezelschap. Dus ik snap heel goed dat je dan naar vrouwen trekt, alhoewel daar ook wel echt rotte appels tussen zitten.

Happy single is ook echt heeeel fijn ervaar ik nu. Het is sowieso belangrijk dat je eerst je leven compleet maakt ipv dat je het op laat vullen door iemand.
Vervelend van de relatie Was dat lang geleden? Ik kan me voorstellen dat dat zijn sporen na laat. Maar dat het egoïstisch zou zijn naar de vrouw vind ik niet hoor. Ik snap de gedachte, en dat is aan de ene kant heel mooi, maar jij en jouw problemen mogen er zijn. En het is dan aan de vrouw of ze daar bij wilt zijn. Ik zou het niet zozeer zien als belasten. Je hebt denk ik ook heeeel veel te bieden.

Ja helaas ken ik dat veranderen in mensen. Dat je denkt dat je iemand door en door kent. Ik had een hele goede vriendin. Al jaren deden we alles samen en zo, en op een dag begon ze gewoon re veranderen zonder reden. En toen was ze opeens een compleet ander persoon.

Ik herken her ja, dat sommige mensen te dicht bij komen. Verschilt ook wel heel erg bij wie het is, hoe de klik is en zo. Inderdaad, aangeven als het te veel.wordt en dat soort dingen is zo belangrijk. Maar vaak luisteren mensen daar niet naar. Ik vind in ieder geval niet dat je te veel praat oid :p. Heb je whatsapp of facebook? Via een app kan ik wat sneller reageren, als je wilt. Dan kunnen we een echter gesprek voeren Ik zat/zit vandaag niet zo lekker in mn vel, ook niet echt geslapen. Maar jouw berichtje liet me toch lachen, vooral het einde
Pffff ja, sociale regeltjes zijn zo Niet mn ding. Ik vind directheid en duidelijkheid fijn. Mits het niet onnodig kwetst.

Het zal wel een heel onsamenhangend bericht zijn, maar ik blame het op.mn telefoon. ^^