Ziektevrees, angst, pijn, mezelf niet zijn, elke dag weer :(

[goldenstevestar]

Hallo iedereen,

Bedankt voor het lezen van mijn bericht.
Sinds een paar weken heb ik heel erg last van verschillende soorten klachten.
Zo heb ik al een echo van me hart gehad en een fietst test en is er bloed laten prikken en alles
Bleek gewoon goed te zijn.
Over 2 weken heb ik een afspraak bij de neuroloog voor mn hoofd en ik laat nog bloed prikken
voor vitamine b12 te kort.
Mijn klachten zijn:
Druk op en in het hoofd.
Duizelig.
Hoofdpijn.
Spierpijn in schouders/nek en arm vooral links.
Kortademigheid.
Hyperventileren.
Doodsangsten.
Af en toe niet uit mn woorden kunnen komen.
Soms het gevoel hebben alsof ik gek word.
Agorafobie.
Hypochondrie.
Slecht slapen.
Trillen.
Zweten.
Zenuwachtig/angstig.
Beklemmend gevoel op mn borst.
Hartkloppingen.
Wazig zien/ druk op me ogen en soms gezicht.
Het gevoel hebben alsof ik mezelf niet meer ben alsof ik
echt gek aan het worden ben.
Deze angsten en klachten maken me zo bang en maken me leven echt tot een hel.
Ik ben al meerdere malen bij de dokter geweest en heb daarvoor oxazepam en diazepam gekregen.
Daar ben ik ondertussen mee gestopt omdat deze niet meer werken.
De dokter heeft mij anti depressiva voorgeschreven mag wil deze niet in nemen
omdat ik er niet aan gehecht wil raken en de bijwerkingen etc niet wil omdat mn klachten
nu al heel heftig zijn.
Ik sta ingeschreven bij ggz centraal voor EMDR maar de wachtijd is ongeveer nog 2 maanden.
Volgens de huisartsen post waar ik 3 keer ben geweest heb ik niet alleen chronische hyperventilatie
maar ook spanningshoofdpijnen.

Wat ik zelf allemaal al heb geprobeerd:
Medicijnen.
Gezond eten/ sporten.
Magnesium/ visolie.
Ademshaling oefeningen ( klachten worden dan erger )
Acupuntuur.
Magnetiseren.
Massages.
Heb nu bach bloesem mix 84 besteld voor hyperventilatie.

Maar ik ben een beetje ten einde raad.
Want de klachten willen gewoon niet weg gaan en het lijkt
zelfs alsof het elke dag erger wordt.
En me lichaam raakt op en is moe en me hoofd ook.
Ik wil het liefst de hele dag slapen zodat ik het allemaal niet
hoef te voelen.

Ik ben pas 29 jaar en wil genieten van me leven en van de zomer
en had zoveel leuke dingen op de planning staan en sommige doe
ik ook gewoon maar krijg die zelfde avond dan de rekening ervoor betaald.
Normaal boodschappen doen lukt niet zonder in paniek te raken.

Heeft er iemand nog tips?
Of herkent iemand zich in mijn verhaal dan hoor ik dat heel graag!
Ik voel me hier eigenlijk heel alleen in omdat veel mensen om me heen me niet begrijpen
en er soms lacherig over doen omdat ze zeggen er is niks met je aan de hand.
Maar als ze is wisten hoe ik me echt voel en het zelf konden voelen dan zouden ze het pas snappen.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Reacties zijn welkom!

Met vriendelijke groet,
Steve

[Ikkedus]

Beste Steve,

Het is alsof ik mijn eigen verhaal aan het lezen ben.
Ik heb ook alles geprobeerd,

Ben ook erg bang er nooit meer van af te raken, maar we moeten hoop houden en er voor blijven gaan,

Misschien hoort een deel ook bij je persoonlijkheid, echter niet in deze 'ziekelijke' vorm natuurlijk.
Ik hoop dat ik je gerust stel door te zeggen dat ik precies hetzelfde heb en er ook nog steeds ben, en dat al jarenlang..

Zelf ben ik ook 29 jaar oud en mocht je iets gevonden hebben wat jou helpt, please let me know.

[Feniks]

Hoi mannen,

het valt mij op dat weinig mensen eerst een rustig het forum doorlezen. Niet lullig bedoeld, maar er zijn zoveel verhalen van mensen met dezelfde klachten, alleen die berichten lezen kan al helpen.
Wanneer je mijn berichten even leest (heb al ruim 30 jaar last va n angsten, dp/dr, deoressies), vind je info over Paul David. Google hem maar eens. Hij heeft zelf ook deze klachten gehad en is er nu helemaal van af.
Je hoeft zijn boek niet te kopen, alle nodige info staat op het internet.

Succes!

[goldenstevestar]

Hoi mannen,

het valt mij op dat weinig mensen eerst een rustig het forum doorlezen. Niet lullig bedoeld, maar er zijn zoveel verhalen van mensen met dezelfde klachten, alleen die berichten lezen kan al helpen.
Wanneer je mijn berichten even leest (heb al ruim 30 jaar last va n angsten, dp/dr, deoressies), vind je info over Paul David. Google hem maar eens. Hij heeft zelf ook deze klachten gehad en is er nu helemaal van af.
Je hoeft zijn boek niet te kopen, alle nodige info staat op het internet.

Succes!

Hallom
bedankt voor je reactie,
ik probeer juist zoveel mogelijk berichten van andere te lezen en of 1 of andere manier is het dan toch alsof de klachten net niet overeen komen.
Heel veel wel hoor en misschien lees ik er over heen dat kan natuurlijk ook.
En het stukje dat de angst overheerst en tegen me zegt.. ja maar jij hebt wel echt iets in je hoofd zitten.
Maar ik wacht de neuroloog af, en als ik dan zeker weet dat er niks gevonden wordt, denk ik dat ik pas echt kan gaan geloven dat dit allemaal veroorzaakt wordt door paniek/angst en chronische hyperventilatie.

[Bobbie]

Hoi mannen,

het valt mij op dat weinig mensen eerst een rustig het forum doorlezen. Niet lullig bedoeld, maar er zijn zoveel verhalen van mensen met dezelfde klachten, alleen die berichten lezen kan al helpen.
Wanneer je mijn berichten even leest (heb al ruim 30 jaar last va n angsten, dp/dr, deoressies), vind je info over Paul David. Google hem maar eens. Hij heeft zelf ook deze klachten gehad en is er nu helemaal van af.
Je hoeft zijn boek niet te kopen, alle nodige info staat op het internet.

Succes!

Hallom
bedankt voor je reactie,
ik probeer juist zoveel mogelijk berichten van andere te lezen en of 1 of andere manier is het dan toch alsof de klachten net niet overeen komen.
Heel veel wel hoor en misschien lees ik er over heen dat kan natuurlijk ook.
En het stukje dat de angst overheerst en tegen me zegt.. ja maar jij hebt wel echt iets in je hoofd zitten.
Maar ik wacht de neuroloog af, en als ik dan zeker weet dat er niks gevonden wordt, denk ik dat ik pas echt kan gaan geloven dat dit allemaal veroorzaakt wordt door paniek/angst en chronische hyperventilatie.

Hi Steve,
Eerst reageer ik op je oorspronkelijke bericht, daarna op de quote. Veel van je symptomen komen mij bekend voor. Kortademigheid en daardoor Hyperventileren, hoofdpijn, slecht slapen, beklemmend gevoel op je borst en als je met doodsangsten bedoeld dat je denkt aan zelfmoord dan is dat ook wat door mijn hoofd heeft geschoten toen ik op mijn 'hoogtepunt' zat. --niet doen trouwens!!!--. Als je symptomen dezelfde bron hebben als bij mij, dan alvast één troost: alles komt goed!
Hypochondrie kan ik echter niet plaatsen, vind je dat je klachten niet 'echt' zijn?

Je hebt inmiddels al bloed laten prikken, wat is daar uitgekomen?

Wat ik uit de quote haal is dat je eerst alle fysieke problemen probeert vast te stellen voordat je denkt aan een psychisch probleem. Het is natuurlijk een logische manier het één helemaal uit te sluiten voordat je aan iets anders begint. toch wil je vragen of er ook een andere reden is voor deze benadering. Het zou zomaar kunnen dat je ervoor schaamt om psychische hulp in te roepen, veel mensen denken bij het inroepen van psychische hulp dat ze 'gek' zijn. Speelt dit voor jou ook mee? Zelf dacht ik er ook zo over, maar nu ik het ondergaan heb kijk ik er anders tegenaan. Ik zie het nu als je openstellen aan iemand anders die kritisch kijkt naar wat je zegt. Deze probeert je op andere gedachten te brengen. Alsof je baas met een idee komt en jij kritisch verteld waarom dit echt niet kan. Zo verteld de psycholoog jou dat bepaalde gedachten (waarvan je zelf niet bewust was dat ze er waren) eigenlijk onzin zijn. Hierdoor ga je anders naar de wereld kijken. De wereld wordt mooier en jij rustiger. Geen angst meer, geen kortademigheid meer, gewoon leven. Niks om voor te schamen, iedereen heeft dit soort 'niet kloppende' gedachten, alleen bij jou levert het problemen op, daarom heb je hulp nodig.

Ik hoop dat alles goed met je komt, veel succes met alles !

[xmokka]

Hoi Steve,

Ik herken heel veel in jou reactie. Ik ben 25 jaar. Bij mij begon alles toen ik te veel verantwoordelijkheden op mijn werk kreeg, (ik was nog student en moest dingen doen die ik nog niet mocht, maar dat is weer een heel verhaal). Ik werd steeds somberder, moest altijd huilen als ik thuis was, ik had nergens zin in, ik moest bijna elke ochtend overgeven, maar ik kon nog niet echt plaatsen wat het was, ik ben altijd vrij nuchter geweest. Totdat het op een avond mis ging en ik geen adem kreeg, zakte door mijn benen, ik was helemaal in paniek en moest weer overgeven. Vanaf toen heb ik mij ziek gemeld op mijn werk (en daarna ontslag genomen). Want hier moest een einde aan komen, ik dacht nu is het opgelost, maar toen begonnen de problemen pas echt. Mijn hond overleed aan een maagbloeding op mijn schoot waarvan ik echt kapot ben geweest. Ik voelde me schuldig dat ik zo laf ben en ik het werk niet vol kon houden terwijl anderen het jaren doen (Ik ben mijn hele leven al erg onzeker rn negatief over mezelf). Ik kwam in een depressie en daarbij kreeg ik weer hyperventilatie aanvallen en chronische hyperventilatie. Ik kreeg pijn bij mijn hart, ik durfde niet naar de dokter te gaan, en ik heb een week lang alleen maar in bed gelegen bang dat mijn hart zou stoppen.. toen uiteindelijk op een avond een hyperventilatie aanval gekregen waarbij ik echt steken kreeg bij mijn hart, ik dacht echt dat ik dood ging op dat moment, het bleek dus dat dit kwam van hyperventilatie. Ik geloofde het natuurlijk niet (maar nu inmiddels wel wanr ik heb het nog steeds met vlagen, als het mijn hart echt was geweest dan was ik er nu waarschijnlijk niet meer). Zo ging het nog verder, ik heb echt altijd hoofdpijn, elke dag, dus ik dacht tumor. Ik voelde een knobbeltje in mijn borst, dus ik naar de dokter, hij wist vrij zekervdat het niets was maar toch ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een echo. Ik had overal trillingen en krampen zelfs mijn billen enzovoort, dus ik was bang voor een spierziekte.
De hoofdpijn weet ik niet wat dit kan zijn, ik vermoed spanningshoofdpijn (heb je ook pijn aan je nek? Dat is vaak wel zo bij spanningshoofdpijn). Verder wat ik ervaar bij chronische hyperventilatie is: misselijkheid, pijnlijke spieren rondom borstkast en rug, hoofdpijn, veel gapen, moeilijk adem krijgen, veel zichten, druk bij hartstreek, hartkloppingen, hart hard horen bonzen terwijl je niets doet, krampen benen en armen, tintelingen, spiertrillingen over het hele lichaam, soms het gevoel dat ik er niet echt ben, vergeetachtig enzovoort. Ik geloofde het ook allemaal niet maar geloof me het kan zoveel rare klachten geven! Ik zit nog steeds met erg veel zorgen op dit moment, ik ben nu op intake bij het GGZ, hopelijk kunnen zij mij eindelijk helpen. Het gaat af en toe goed maar val ook net zo hard weer terig, ik pieker om alles, ik wordt steeds angstiger ook voor anderen mensen of verplichtingen. Vrienden durf ik niets te zeggen, met mijn relatie gaat het helemaal niet goed op dit moment (hij is terug naar huis gegaan omdat hij het niet aan kon, we woonden samen). Dus ik voel me echt heel eenzaam en weet soms ook echt niet wat ik moet doen. Hopelijk krijg jij je stukje rust als je weet dat er niets aan de hand is, want ik vermoed echt dat het door hyperventilatie komt. Sterkte!